نام علمی ترخون &#۰۳۹;&#۰۳۹;دراکون کولوس&#۰۳۹;&#۰۳۹; است که از لغت یونانی دراگون به معنی اژدهای کوچک مشتق شده است. علت این نامگذاری احتمالا به سبب ریشه‌ی مارپیچی گیاه است. بنابر افسانه‌های قرون وسطایی، گیاهانی که ریشه‌ی پیچ در پیچ دارند، می‌توانند نیش مارهای زهردار را درمان کنند. رومیان معتقد بودند که ترخون رفع خستگی می‌کند و در قرون وسطی زائران و مسافران قبل از آغاز زیارت و سفر، دسته‌های ترخون را در کفش‌ها و چکمه‌های خود می‌انباشته‌اند. زمانی از ریشه‌ی ترخون برای درمان دندان درد استفاده می‌شده است. برگ‌های ترخون حالت بی‌حسی خفیف در دهان ایجاد می‌کند. جرارد ادعا می‌کرد که ترخون تقویت کننده و دوست سر، قلب و کبد است .
امروزه دیگر از ترخون استفاده‌ی درمانی نمی‌شود، اما یکی از متداول‌ترین گیاهان در طباخی اروپاست که به صورت یکی از مواد ثابت طبخ غذای سنتی فرانسوی باقی‌مانده است. ترخون دارای مزه‌ی تند است که اگر بیش از اندازه مصرف شود، تندی آن قابل تحمل نخواهد بود. از ترخون برای تهیه سرکه‌ی ترخون، خردل ترخون و همچنین مخلوط با دیگر سبزی‌ها برای تهیه‌ی املت استفاده می‌شود. از ترخون بخصوص در طبخ غذاهای تخم‌مرغ دار و همچنین خوراک ماهی و مرغ استفاده می‌شود و ترخون تازه یا سرکه‌ی ترخون را برای تهیه سس‌ها به کار می‌برند. ترخون با خشک شدن عطر خود را از دست می‌دهد. ترخون روسی دارای مزه و عطر تندتر از نوع فرانسوی است، اما هر دو نوع آنها اشتها را تحریک می‌کنند .
● زیستگاه طبیعی :
ترخون گیاه بومی اروپای جنوبی است که به مناطق دیگر نیز برده شده است و به صورت گیاه باغی کشت می‌شود. ترخون در اروپا، آسیا و آمریکا به طور انبوه و تجاری به عمل می‌آید. ترخون روسی با نام علمی &#۰۳۹;&#۰۳۹;آرتمیزیادراگون کولیدس&#۰۳۹;&#۰۳۹; یکی از هم خانواده‌های نزدیک ترخون است که بومی سیبری و کناره‌های دریای خزر است .
● مشخصات ظاهری :
ترخون گیاه بوته‌ای بادوام و معطر به طول ۶۰ تا ۹۰ سانتی‌متر است. ظاهر ترخون شبیه افسنطین و هم خانواده‌ی همین گیاه است. بر روی ساقه‌های لاغر گیاه، برگ‌های صاف، براق و تیره می‌رویند. برگ‌ها باریک و کشیده هستند و در امتداد ساقه با فاصله از یکدیگر قرار گرفته‌اند. از اواسط تا اواخر تابستان گل‌های کروی شکل کوچکی که سبز خاکستری یا سفید مایل به سبز و کرکی هستند، ظاهر می‌شوند. ترخون فرانسوی فقط در آب و هوای گرم گل می‌دهد. ترخون روسی ساقه‌های بلندتری دارد و گیاه سخت‌تر و مقاوم‌تری است که برگ‌های آن ناصاف و سبز کمرنگ هستند .
