رژیم گیاهخواری : آیا باید امتحانش کنم | سلامت

به طور کلی اصطلاح گیاه‌خوار به شخصی اطلاق می‌شود که از گوشت حیوانات تغذیه نمی‌کند؛ این هم شامل حیوانات خشکی و هم دریا  می‌شود.

معمولا اکثر گیاه‌خواران تخم مرغ و محصولات لبنی (فرآورده‌های شیر) را می‌خورند.

افرادی که به هیچ وجه، هیچ‌گونه پروتئین حیوانی مصرف نمی‌کنند حتی تخم مرغ، لبنیات یا عسل، وگن (vegan) خوانده می‌شوند. برخی از افراد خود را گیاه‌خوار می‌نامند در حالی که ماهی می‌خورند.

چطور با رژیم دکتراتکینز لاغر شویم | سلامت

رژیم غذایی اتکینز چیست و آیا ارزش امتحان کردن دارد؟

با توجه به گفته های دکتر اتکینز، دلیل اصلی برای افزایش وزن اولیه، سوخت کربوهیدرات خالص، به خصوص انواعی از کربوهیدرات که در شکر،عصاره ذرت با فروکتوز بالا و آرد یافت می شود.

هدف اصلی رژیم اتکینز، کاهش وزن، با روش جلوگیری از مصرف کربوهیدرات ها و کنترل سطح انسولین خون است. در حالی که رژیم گیرنده می تواند هر مقداری از مواد پروتئینی و یا حتی چربی را مصرف کند.

دکتر رابرت اتکینز، پزشک متخصص قلب و عروق امریکایی، در اوایل دهه هفتاد میلادی، این رژیم را طراحی کرد.

این رژیم در خلال زمان، پیشرفت های بسیاری ؛ مبتنی بر تشویق فرد بر مصرف بیشتر سبزیجات فیبر دار، و انجام بیشتر تمرینات ورزشی داشته است.

رژیم اتکینز چیست؟

این رژیم شامل چهار محور اصلی می باشد، که نتایج رژیم است:

1-کاهش وزن

2-نگهداری پروسه کاهش وزن در طول زمان

3-دستیابی به سلامت جسمانی

4-ایجاد زمینه اساسی برای جلوگیری از بیماری ها در بلند مدت

با توجه به گفته های دکتر اتکینز، دلیل اصلی برای افزایش وزن اولیه، سوخت کربوهیدرات خالص، به خصوص انواعی از کربوهیدرات که در شکر،عصاره ذرت با فروکتوز بالا و آرد یافت می شود.

عملکرد این رژیم به چه صورت است؟

وقتی از این رژیم استفاده می کنید، متابولیسم بدن شما، از حالت سوزاندن گلوکز یا قند به عنوان سوخت، به سوزاندن چربی اشباع بدن تغییر پیدا می کند، که این تغییر "کتوسیس" نام دارد.

اگر سطح گلوکز موجود در بدن کاهش پیدا کند ، سطح انسولین آن به شدت کاهش می یابد.

در این مرحله، "کتوسیس" رخ می دهد. می توان گفت در حالت کاهش گلوکز موجود در بدن، بدن شما از ذخیره های چربی خودش به عنوان منبع انرژی برای سوخت استفاده می کند.

 

قبل از مصرف غذا، سطح گلوکز بدن شما پایین است، پس سطح انسولین نیز به شدت کاهش می یابد، و زمانی که غذا مصرف می کنید، سطح گلوکز افزایش می یابد که در نتیجه، باعث تحریک افزایش سطح انسولین می گردد.

شاخص گلوکزی، رده بندی غذاها بر اساس مقدار کربوهیدرات موجود در غذا، طبق سرعت و مقدار بالا رفتن قند خون پس از مصرف آن ، در بازه ی 1 تا 100 می باشد. 

کربوهیدرات های اشباع، مثل کربوهیدرات موجود در نان حجیم و یا شکلات، سطوح بالایی از گلوکز را شامل می شوند، که بر این اساس، این غذاها را غذاهای حاوی گلوکز بالا می نامند، که کربوهیدرات های موجود در آن ها، با ورود پی در پی به خون، باعث افزایش شدید و ناگهانی سطح انسولین خون می گردند.

باقی کربوهیدرات ها، مثل کربوهیدرات موجود در غلات، با این سرعت و شدت، سطح گلوکز خون را تحت تاثیر قرار نمی دهند. آنها سطح گلوکز کمتری دارند و در شاخص گلوکزی، جایگاه پایین تری را به خود اختصاص می دهند.

کربوهیدرات های پروتئینی، همان کربوهیدرات های کامل هستند، منهای فیبر و الکل های قندی. الکل های قندی، تاثیر بسیار کمی بر سطح قند خون دارند و با توجه به گفته های دکتر اتکینز، بهترین کربوهیدرات ها، کربوهیدرات هایی هستند که مقدار کمی از بازه گلوکزی را شامل می شوند.

در این رژیم، برای جبران کمبود غذاهای پر ویتامین، فرد رژیم گیرنده به استفاده از داروهای ویتامین و مواد معدنی تشویق می شود.

استفاده از چربی اشباع بدن به عنوان منبع سوخت بدن

اگر در بدن شما اثری از گلوکز یافت نشود، کتوسیس رخ می دهد. در هنگام وقوع کتوسیس، بدن شما ذخیره های چربی را به سلول های چربی تغییر می دهد و سپس آن ها را به سمت جریان خون، در قالب انرژی هدایت می کند.

عملکرد رژیم اتکینز، بر مبنای یک رژیم کم کربوهیدراتی می باشد، که همین بدن شما را مجبور به سوزاندن کالری بیشتری نسبت به هر رژیم غذایی دیگری می کند، چرا که این رژیم، عامل وقوع پدیده کتوسیس است.

دکتر اتکینز مدعی ست که ورود چربی های مضر اشباع به بدن هر شخص، باید حداکثر تا 20 درصد از باقی انواع کالری ها باشد.

برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 ، یا سندروم متابولیسمی، رژیم اتکینز نیازمند کاهش یا حتی حذف کلی دارو های شیمیایی است.

با این حال، متخصصان دیابت، اخطار می دهند که با وجود اینکه کنترل مقدار کربوهیدرات و گلوکز مصرفی، عنصر بسیار حیاتی در امر درمان دیابت به شمار می روند، رژیم اتکینز راه حل ساده ای برای این بیماری ها نیست.

 مرحله سوم، ریتم کاهش وزن مناسب یا قطع زود هنگام

چهار مرحله ی رژیم اتکینز

مرحله اول، ایجاد انگیزه

میزان دریافت کالری از کربوهیدرات ها، به کمتر از 20 گرم در روز محدود می باشد، و کربوهیدرات لازم بدن، اساسا از مصرف انواع سالاد و سبزیجات تامین می شود، که در اصل مقدار کمی انرژی تولید می کنند. در این رژیم، فرد رژیم گیرنده غذاهای پر چربی و حاوی پروتئین بالا را همراه سبزیجاتی که دارای کربوهیدرات کمی هستند (مثل سبزیجات برگ دار) مصرف می کند.

 

مرحله دوم، برقراری تعادل

غذاهایی با مقدار زیاد مواد مغذی، و با فیبر بالا، به عنوان منابع کربوهیدراتی قابلیت اضافه شدن به رژیم غذایی را دارند. خوراکی هایی مثل مغز ها، سبزیجاتی با سطح کربوهیدرات پایین، و مقدار کمی از میوه جات.

و در نهایت این خوراکی ها با این ترتیب به برنامه رژیم غذایی اضافه می شوند:

. 20 گرم در هفته اول از مرحله دوم

.30 گرم در طول هفته دوم و هر هفته ی بعد، تا زمانی که پروسه کاهش وزن فرد متوقف شود. زمانی که این پروسه متوقف شد، فرد باید مقدار کربوهیدرات مصرفی خود در طول روز را تا 5 گرم کاهش دهد تا زمانی که عمل کاهش وزن دوباره آغاز پیدا کند.

مرحله سوم، ریتم کاهش وزن مناسب یا قطع زود هنگام

فرد رژیم گیرنده باید مقدار کربوهیدرات مصرفی خود را تا 10 گرم در هر هفته افزایش دهد تا زمانی که دوباره ریتم کاهش وزن آهسته شود.

مرحله چهارم، جلوگیری از افزایش وزن به طور دائمی

فرد رژیم گیرنده شروع به اضافه کردن منابع غنی تری از کربوهیدرات به رژیم غذایی خود می کند، در حالی که با دقت، وزن خود را تحت نظر دارد تا از بالا رفتن وزن جلوگیری کند.

برنامه رژیمی مبتنی بر عدد 40

این روش از رژیم، با مصرف روزانه 40 گرم کربوهیدرات های پروتئینی، شروع می شود و احساس رضایتمندی و سلامتی شخص باید ادامه داشته باشد.

اگر شخص شروع به اضافه وزن کرد، باید مصرف روزانه کربوهیدرات خود را کم کم به روال سابق برگرداند و به طور کل، در رژیم اتکینر مصرف هر گونه کربوهیدراتی که باعث اضافه وزن شده را قطع کنید.

غذاهایی که می توانید مصرف کنید و غذاهایی که باید از برنامه رژیم غذایی حذف کنید

فرد رژیم گیرنده شروع به اضافه کردن منابع غنی تری از کربوهیدرات به رژیم غذایی خود می کند، در حالی که با دقت، وزن خود را تحت نظر دارد تا از بالا رفتن وزن جلوگیری کند.

غذاهای قابل مصرف:

گوشت هایی شامل گوشت گوساله، خوک و گوشت دودی

ماهی های چرب و غذاهای دریایی

تخم مرغ

در طول رژیم، همچنین باید از مصرف میوه جات حاوی کربوهیدرات بالا

آووکادو

سبزیجاتی با کربوهیدرات کم، مثل کیل (کاهوی فرانسوی) ، کلم بروکلی و مارچوبه

لبنیات پرچرب

مغز ها و دانه ها

روغن های سالم، مثل روغن زیتون فوق بکر، روغن نارگیل و روغن آووکادو

نوشیدنی های مناسب، مثل قهوه، آب و چای سبز

منوی روزانه می تواند به این ترتیب باشد:

صبحانه : املت پنیر به انضمام سبزیجات حاوی کربوهیدرات پایین

ناهار : سالاد مرغ همراه مغز ها

شام : کوفته ی گوشت (گوشت قلقلی) همراه سبزیجات

در طول رژیم، همچنین باید از مصرف میوه جات حاوی کربوهیدرات بالا، مثل موز، سیب و انگور؛ و سبزیجات حاوی کربوهیدرات بالا، مثل هویج اجتناب کنید.

 

غذاهایی که باید از مصرف آن ها جلوگیری کنید:

شکر، مخصوصا شکر موجود در نوشیدنی های قندی بدون الکل، کیک ها و انواع شکلات

غلاتی مثل گندم، جو و برنج

خوراکی های رژیمی یا کم چرب، در حالی که ممکن است قند بالایی داشته باشند

حبوباتی مثل عدس، لوبیا و نخود

در طول رژیم، همچنین باید از مصرف میوه جات حاوی کربوهیدرات بالا، مثل موز، سیب و انگور؛ و سبزیجات حاوی کربوهیدرات بالا، مثل هویج اجتناب کنید.

 

منبع :تیم ترجمه سوتک

http://www.medicalnewstoday.com/articles/7379.php

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ارتباط آنتي بيوتيک ها با غذا خوردن در کودکان

با شروع فصل سرما، احتمال عفونت هاي باکتريايي در کودکان زياد مي شود و در نتيجه مراجعه به پزشک و مصرف آنتي بيوتيک ها افزايش مي يابد.

دارو مي تواند بر ارزش مواد غذايي که ما مي خوريم تاثير بگذارد و مواد مغذي آن ها را کاهش يا افزايش دهد. از طرفي کارايي و اثر بخشي دارو نيز ممکن است تحت تاثير مواد غذايي و وضعيت تغذيه اي فرد (از سوء تغذيه گرفته تا چاقي) قرار بگيرد.

نحوه مصرف آنتي بيوتيک ها و ارتباط آن ها با غذا خوردن نياز به رعايت نکاتي دارد که در زير به آنها اشاره مي شود:

* مصرف آنتي بيوتيک ها بايد يک ساعت قبل از غذا و يا دو ساعت بعد از آن باشد، مانند پني سيلين هاي خوراکي، آمپي سيلين، اريترومايسين، تتراسايکلين و ريفامپين.

* آنتي بيوتيک هايي مانند آموکسي سيلين، آزيترومايسين، آمپي سيلين، سفيکسيم، سفالکسين، مترونيدازول، ريفامپين، پني سيلين و تتراسايکلين باعث ايجاد اسهال مي شوند. بنابراين براي جبران کمبودهاي بدن، مصرف ميوه، سبزي، مايعات و سوپ ها در دوره مصرف
 آنتي  بيوتيک ها توصيه مي گردد.

* مترونيدازول باعث بي اشتهايي و تغيير در تشخيص مزه غذا مي شود.

* آنتي بيوتيک ها ممکن است باعث سوء هاضمه يا سوء جذب مواد مغذي گردند. همچنين ممکن است اثر آنتاگونيستي بر ويتامين ها داشته باشند و باعث افزايش دفع مواد معدني در اثر ايجاد مسموميت کليوي شوند.( آنتاگونيست ويتامين يعني ماده‌اي که از نظر ساختماني مشابه يک ويتامين بوده و بدن آن را به جاي ويتامين قبول مي‌کند ، اما اين ماده وظائف ويتامين را در بدن انجام نمي‌دهد.)

اگر کودکان دارو را همزمان با غذا مصرف کنند، جذب داروها کاهش مي يابد.

دارو بايد هنگام گرسنگي و يا دو ساعت پس از غذا مصرف شود.

در PEM (سوء تغذيه ناشي از کمبود پروتئين
 و انرژي) به علت اختلال در عمل لوزالمعده (و چون آنتي بيوتيک ها به شکل شربت و به فرم استر به کودکان داده مي شوند) استر شکسته نشده و يا اندکي هيدروليز مي شود.

پس از جذب چنانچه آلبومين پلاسما کاهش يافته باشد، دارو به علت داشتن بخش آزاد، بيشتر در پلاسما فعال تر بوده و در نتيجه اختلال در عملکرد کبد و کليه به دليل سطح پلاسمايي بيشتر از حد، در انتظار خواهد بود.

در PEM شديد، جذب کلرامفنيکل و تتراسايکلين و ريفامپين کاهش مي يابد و يا به تاخير مي افتد.


توصيه هاي کلي براي کودکاني که آنتي بيوتيک مصرف مي کنند به شرح زير است:

1- مصرف دارو يک ساعت قبل غذا يا دو ساعت پس از آن.

2- مصرف ميوه هاي مختلف.

3- مصرف سبزيجات تازه و همچنين سبزيجات برگ سبز تيره ، نارنجي و قرمز.

4- عدم مصرف شير و لبنيات همراه با آنتي بيوتيک.

5- مصرف مايعات، به خصوص نوشيدني هاي شيرين و در صورت امکان افزودن مقداري نمک به اين نوشيدني ها در هنگام مصرف.

6- مصرف سوپ داراي سبزيجات.

دکتر ابراهيم فلاحي - متخصص تغذيه معاون غذا و داروي دانشگاه علوم پزشکي لرستان

ماهی های دارای جیوه

ماهي به دليل داشتن پروتئين‌هاي با کيفيت بالا و اسيدهاي چرب امگا 3 ، جزء مهمي از يک رژيم غذايي سالم محسوب مي شود و نقش مهمي در پيشگيري از بيماري‌هاي قلبي- عروقي دارد. لذا کليه افراد جامعه، به ويژه زنان و کودکان بايستي ماهي را به خاطر فوايد متعدد تغذيه‌اي آن در رژيم غذايي خود جاي دهند.

ولي گاهي اوقات مطالبي در رابطه با وجود جيوه در ماهي‌ها و خطر مسموميت با آن مي‌خوانيم و مي‌شنويم. امروز مي خواهيم اطلاعاتي هر چند مختصر در اين خصوص به دوستداران «ماهي» ارائه دهيم.

 

مقدار جيوه در چه ماهي هايي بالاست؟

طعم کوسه‌ماهي و شمشيرماهي مخصوصا هنگامي که کبابي شوند، بي‌نظير است؛ اما گزارش‌ها حاکي از آن است که اين ماهي‌ها و تعدادي از ماهي‌هاي بزرگ ديگر که طول عمر بيشتري دارند، ممکن است حاوي متيل جيوه بيشتر از مقادير حد مجاز (ppm1)  باشند که همين مساله باعث دلسردي طرفداران اين‌دسته از ماهي‌ها مي‌شود.

البته متخصصان، مصرف کم و به ندرت (حداکثر يک بار در هفته) اين دسته از ماهي‌ها را در غالب يک رژيم غذايي متعادل بي خطر مي دانند.

 

ماهي‌هايي که حاوي مقادير بالايي جيوه هستند، عبارتند از: کوسه‌ماهي، مارلين، اره‌ماهي، نيزه‌ماهي، ماهي‌هاي درخشان، ماهي روغني اروپاي شمالي، و ماهي نارنجي دريايي.

تقريباً در تمام ماهي‌ها مقدار بسيار کمي جيوه وجود دارد، ولي براي بيشتر افراد جامعه، در رابطه با مصرف ماهي و دريافت جيوه، مشکلي وجود ندارد.

جيوه به طور طبيعي در محيط وجود دارد. بر طبق آمار FDA (اداره غذا و دارو) سالانه به‌ طور طبيعي تقريبا6000- 2700 تن جيوه از سطح زمين و اقيانوس‌ها به اتمسفر آزاد مي‌شود. علاوه بر آن، در نتيجه فعاليت‌هاي انسان و اساساً ضايعات خانگي و صنعتي و به‌خصوص سوخت‌هاي فسيلي مانند ذغال سنگ، در سال حدود 3000- 2000 تن ديگر جيوه به اتمسفر اضافه مي‌شود.


چگونه جيوه وارد بدن ماهي مي شود؟

مقدار بسيار کمي از جيوه در آب حل شده و تحت تأثير باکتري‌ها تغيير شيميايي مي‌يابد و به متيل جيوه که شکل سمي‌تر جيوه است، تبديل مي‌شود. متيل جيوه معمولا پس از ورود به معده، به آساني جذب و به آهستگي دفع مي‌گردد.

متيل جيوه هنگام عبور آب از آبشش‌هاي ماهي و تغذيه ماهي از ارگانيسم‌هاي آبزي و پلانکتون‌ها، جذب بدن ماهي مي‌شود. ماهي‌هاي بزرگ تر که خود از ماهي‌هاي کوچک تر تغذيه مي‌کنند، داراي مقادير بالاتري از متيل جيوه مي‌باشند.

متيل جيوه در بدن ماهي، اتصالات محکم را با عضلات و ساير بافت‌ها تشکيل مي‌دهد. فرآيند پخت ماهي تأثير چنداني در کاهش مقدار متيل جيوه ندارد.

تقريباً تمام ماهي‌ها، حاوي مقادير ناچيزي از متيل جيوه مي‌باشند که البته در بعضي گونه‌ها مقدار آن بيشتر است. مقدار جيوه در مناطقي که آلودگي‌هاي صنعتي جيوه (مانند پسآب‌هاي کارخانه‌هاي پتروشيمي) دارند، افزايش چشم‌گيري مي‌يابد.


چه مقدار جيوه در ماهي مجاز است؟

مقدار متيل جيوه در اکثر ماهي‌ها، حدود کمتر از ppm 0/05 - 0/01 است. تنها گونه‌هاي محدودي از ماهي ها مقدار ppm1 متيل جيوه دارند که بنا به توصيه FDA مصرف آنها براي انسان مضر است. علاوه بر کوسه‌ماهي و شمشيرماهي، گونه‌هاي به‌خصوصي از ماهي تن که براي تهيه استيک استفاده مي‌شوند، مقادير بيش از ppm1 متيل جيوه دارند.

طبق توصيه FDA ، حداکثر مقدار مجاز متيل جيوه در ماهي ها ppm1 است و اين مقدار بسيار کمتر از ميزاني است که بتواند در انسان ايجاد بيماري کند.

بهترين شاخص براي ارزيابي ميزان متيل جيوه، بررسي غلظت جيوه در مو و خون است. در افراد سالم، محدوده طبيعي جيوه حدود ppm 0/008 در خون و ppm 2 در مو مي‌باشد. کمترين مقدار جيوه در بزرگسالان که باعث بروز علائم ناشي از مسموميت مي‌شود، مقادير ppb 2000 يعني ppm2 در خون و مو است.
خطرات تجمع بيش از اندازه جيوه در بدن

تجمع بيش از اندازه جيوه در بدن در سيستم عصبي اختلال ايجاد مي‌کند و نهايتاً منجر به بي‌حسي و خارش انگشتان دست، پا و لب‌ها مي‌شود. همچنين سبب مي‌شود تا کودکان ديرتر از موعد مقرر، شروع به صحبت کردن و راه رفتن کنند. از ديگر عوارض آن مي‌توان به دردهاي مفصلي و ماهيچه‌اي و افزايش خطر حملات قلبي اشاره کرد.

در طول دوران جنيني، جنين به علت رشد سريع سيستم عصبي در برابر اثرات سمي مقادير بالاي متيل جيوه آسيب‌پذيرتر است. متيل جيوه به راحتي از جفت عبور مي‌کند و غلظت جيوه در گلبول‌هاي قرمز خون جنين 30 درصد بيشتر از مقدار خون مادر است. متيل جيوه تأثيرات مخربي بر رشد جنين دارد که 5 تا 10 برابر تأثيرات مخرب آن بر انسان بالغ است.


چه ماهي اي را بخوريم؟

پژوهشگران دانشگاه ‌هاروارد توصيه مي‌کنند، زنان باردار يا زناني که قصد باردار شدن دارند و نيز مادران شيرده بايد از مصرف گورماهي، کوسه‌ماهي و شمشيرماهي خودداري کنند تا ميزان دريافت جيوه در آنها به حداقل برسد، اما بايد در هفته حدود 360 گرم از ساير انواع ماهي را مصرف کنند.

هر چند مصرف يک يا دو وعده ماهي در هفته، کمک بسيار زيادي به حفظ سلامت انسان مي‌کند، اما بايد از انواع ماهي‌هايي که حاوي مقادير زيادي جيوه هستند خودداري کرد.

در مورد مصرف ماهي‌هاي متداول مانند ماهي آزاد و ميگو که مقدار متيل جيوه کمتر از ppm 0/2 مي‌باشد، نگراني وجود ندارد.

اگر جزء آن دسته از افرادي هستيد که خودتان به ماهي‌گيري علاقه داريد، سعي کنيد حتي‌الامکان در آب‌هاي آلوده ماهي‌گيري نکنيد.

گونه‌هايي از ماهي که به سبب غريزه از کف نهرها تغذيه مي‌کنند- مانند گربه‌ ماهي- آلاينده‌هاي بيشتري را وارد شکم خود مي‌کنند.


با همه اين ها، ماهي مفيد است

ارائه اطلاعات در اين زمينه نبايستي موجب دوري مردم از اين ماده غذايي ارزشمند شود، بلکه هدف، آگاه کردن مردم در زمينه انتخاب صحيح انواع ماهي و مصرف درست آن است.

به طور کلي در تمامي موجودات زنده، آلودگي‌ها از طرق مختلف نفوذ و تجمع پيدا مي‌کنند. اين موضوع مختص آبزيان و حتي حيوانات نيست و در مورد گياهان هم صدق مي‌کند.

بررسي‌هاي علمي نشان مي‌دهد ميزان فلزات سنگين در بافت موجوداتي که در نواحي اطراف صنايع خاصي نظير کارخانجات توليد باتري و يا کاغذسازي‌ها حضور دارند، بيشتر است. از يک سو مساله قرار گرفتن آبزيان در معرض مواد مطرح است و از سوي ديگر حد و ميزان مجاز اين مواد.

با توجه به موارد مذکور و بررسي‌هاي انجام شده، در حال حاضر خطر وجود فلزات سنگين، آبزيان کشور ما را تهديد نمي‌کند و يا حداقل در بررسي‌هاي انجام شده تا کنون، اين موضوع به اثبات نرسيده است.

ولي در همين‌جا از مسئولان زحمتکش سازمان شيلات خواستاريم تا بررسي‌هاي بيشتري در اين زمينه انجام دهند و در صورت وجود آب‌هاي آلوده به متيل جيوه، محل آن مناطق را به اطلاع هموطنان برسانند تا ماهي‌گيري و صيد در آنجا صورت نگيرد.

سارا نجاتي نمين- کارشناس ارشد تغذيه  زير نظر دکتر سعيد حسيني- متخصص تغذيه

فلفل ها (اثرات درمانی)

فلفل برای زخم معده مفید است

تاثیر فلفل بر سلامتی ما

مردم سنگاپور، مالزی و چین بیشتر از هندی ها به زخم معده مبتلا هستند. می دانید علت این موضوع چیست؟ زیرا هندی ها بیشتر از مردم چین فلفل مصرف می کنند.

تحقیقات نشان داده است که کپساسینcapsicin)) موجود در فلفل، باعث کاهش بروز زخم معده می شود. کپساسین، موجب افزایش جریان خون در قسمت مخاطی معده و تولید موکوس به وسیله ی دیواره ی معده می شود، بنابراین بافت معده در برابر ترشح اسید معده مصون باقی می ماند.

جالب است بدانید در مطالعات نیز دیده شده است که خوردن 20 گرم فلفل، درست 30 دقیقه قبل از خوردن یک عدد آسپیرین، از اثرات مخرب این دارو بر بافت معده و دوازدهه، در اثر مصرف طولانی مدت آن جلوگیری می کند و به این ترتیب می توان از این دارو به راحتی استفاده کرد، بدون آنکه نگران زیان آن باشیم.

حتی مشاهده شده، افرادی که طولانی مدت الکل مصرف می کرده اند، اگر عادت به خوردن فلفل نیز داشته
 اند، بافت معده شان کمترین آسیب را دیده است.

لذا می توان نتیجه گرفت که با خوردن این سبزی می توان معده ی سالم تری داشت، در حالی که بسیاری از مردم به غلط تصور می کنند، فلفل می تواند ناراحتی های معده را تشدید کند.


داروی ضد سرطان

شاید باورتان نشود اگر بگوییم از فلفل می توان در درمان سرطان و حتی برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری استفاده کرد. تحقیقات نشان داده اند کپساسین موجود در فلفل، به عنوان یک ترکیب ضد سمی عمل کرده و مانع از فعالیت ترکیبات سرطان زا در بدن می شود و از تشکیل تومورهای بدخیم در بدن جلوگیری می کنند.

به علاوه، این سبزی سرشار از ترکیبات آنتی اکسیدانی مثل ویتامینC و کاروتن است، طوری که در 100 گرم فلفل دلمه ای قرمز یا سبز و فلفل معمولی خام به ترتیب 140، 120 و 120 میلی گرم ویتامین C و 3840، 265 و 175 میکروگرم بتاکاروتن وجود دارد.


خوردن یک عدد فلفل دلمه ای متوسط 160 گرمی، بیش از سه برابر نیاز روزانه ی بزرگسالان به ویتامین C را تأمین می کند، البته باید بگوییم که این ویتامین نسبت به حرارت بسیار حساس است، بنابراین این خواص بیشتر در فلفل خام وجود دارد نه پخته شده و حتی بخارپز.


اثر فلفل در سرماخوردگی

وجود مقادیر فراوان ویتامین C در فلفل دلمه ای باعث شده این سبزی برای درمان سرماخوردگی مفید باشد. طوری که مصرف مرتب این سبزی در برنامه ی غذایی، هم شدت و هم طول دوران سرماخوردگی را کاهش می دهد.

به علاوه این سبزی دارای خواص ضدعفونی کنندگی نیز هست. کپساسین موجود در فلفل، به خصوص در فلفل معمولی، ترکیب شیمیایی دارد که موجب تحریک سیستم ایمنی شده و به این سیستم در حمله به عوامل عفونی کمک می کند. به علاوه، این ترکیبات موجب تحریک معده برای ترشح اسید می شود، بنابراین افرادی که در برنامه ی غذایی شان به طور مرتب از این سبزی استفاده می کنند، کمتر به بیماری های عفونی مبتلا می شوند.

پس سعی کنید روزهایی که سرماخوردگی شیوع پیدا می کند، از فلفل بیشتر در سالادتان، به همراه سایر سبزی های تازه استفاده کنید.


فلفل در غذای خانهاستفاده از فلفل در غذا خانه

از آنجایی که فلفل برای قلب خیلی مفید است، اضافه کردن مرتب آن به غذا یا مصرف کپسول آن می تواند از بیماری قلبی پیشگیری کند.

هر چند فلفل یک چاشنی محسوب می شود، اما این ماده واقعاً به هضم غذا در بدن کمک می کند و برای اغلب زخم ها مضر نیست. این ماده حتی در میزان مصرف پایین نیز قوی است، بنابراین بهتر است بیشتر از مقداری که با غذا میل می کنید، از این ماده استفاده نکنید.

کرم یا پودر فلفل به عنوان نوعی مسکن می تواند در تسکین درد دندان، زونا، آرتریت، پسوریازیس و سایر انواع دردهای مزمن مفید باشد، هرچند ممکن است مصرف این ماده سبب سوزش یا خارش نسبی شود، اما این عارضه به زودی از بین می رود.

جالب است بدانید که می توانید فلفل تازه را تا 12 روز در یخچال نگهداری کنید.

سارا حسنلو