محققان دانشگاه آکسفورد با بررسی پروتئینی در شبکیه چشم پرندگان مهاجر توانستند چگونگی یافتن مسیر خانه توسط پرندگان مهاجر را بیابند. البته دانشمندان از گذشته نسبت به قابلیت جهت یابی پرندگان توسط خاصیت مغناطیسی موجود در منقار آنها که با استفاده از اندازه گیری شدت میدان مغناطیسی زمین، زیستگاه آنها را مشخص می کند، آگاهی داشتند. اما نکته ای که تا به حال نامشخص باقی مانده بود، چگونگی یافتن مسیر اصلی توسط این موجودات است که محققان دانشگاه آکسفورد با استفاده از مکانیزم آزمایشگاهی که عملکردی مشابه با سیستم مسیریاب پرندگان داشت، پاسخی برای این سوال ارائه دادند. این ماده که CPF نام دارد به این دلیل مورد استفاده قرار گرفت که مشابه پروتئینی است که در شبکیه چشم پرندگان مهاجر یافت می شود. زمانیکه این ماده با نور آبی، که در زمان غروب خورشید ایجاد شده و پرندگان با مشاهده آن مسیر خود را مشخص می کنند، نور دهی شد، محققان مشاهده کردند که CPF دو الکترون ناهمسان را تشکیل داده که در دو جهت مخالف حرکت می کنند. در عین حال هنگامی که این الکترونها تحت تاثیر نیروی یک میدان مغناطیسی قرار گرفتند در یک ردیف پشت سر هم قرار گرفته که به گفته محققان این فرایند می تواند در تشخیص جهتهای جغرافیایی توسط پرندگان تاثیر گذار باشد. بر اساس گزارش Popsci، با مشاهده این نتایج محققان اعلام کردند که پرندگان مهاجر قادر به فعال سازی لایه ای از سیستم بینایی در چشم خود بوده که این سیستم توانایی مشاهده خطوط میدان مغناطیسی زمین را داشته و پرندگان با استفاده از این خطوط مسیرهای بازگشت به خانه خود را می یابند.
Open Source Content Management 
نظرات (0)