Open Source Content Management

امروزه، بازی «قائم باشك» هنوز خیلی بین بچه ها محبوب و متداول است. چون بازی تفریحی و سرگرم كننده ای است. اما اصل و مبدأ این بازی به زمان های خیلی خیلی دور بر می گردد كه در آن زمان ها، این بازی معنی دیگری برای مردم داشته است.در حقیقت، در عهد قدیم، این بازی بیشتر به وسیله ی بزرگترها بازی می شده است. در بعضی از نقاط اروپایی، عادتی متداول بود كه بر حسب این عادت و رسم، در فصل بهار مردم برای یافتن پرندگان و گل های بخصوصی كه همراه با آغاز فصل ظاهر می شدند، به جنگل ها و نواحی اطراف شهرها می رفتند.سپس این نشانه ها را همراه خود به دهكده می آوردند، تا هر كس ببیند كه بهار واقعاً رسیده است. جستجو برای پیدا كردن این نشانه های فرا رسیدن بهار، كه در جنگل ها مخیفانه خودنمایی می كردند، در حقیقت آغازی برای به وجود آمدن بازی قائم باشك بود. بنابراین امروزه با وجود گذشت زمانی طولانی، هنوز در بعضی از كشورها موقع این بازی ، كسی كه پنهان می شود صدای پرندگان را تقلید می كند. نكته جالب توجه، خصوصاً در مورد تمام بازی های كودكان این است كه هر كدام از این بازی ها در ابتدا ی امر، به صورت یك بازی شروع نشده است، بلكه مثلاً یا به عنوان چیزی كه در تاریخ اتفاق افتاده یا یك افسانه ای كه بین مردم شایع شده و بالاخره بعضی از این بازی ها بعضی اوقات هم، با یك واقعه شیرین یا یك تراژدی غم انگیز و تلخ شروع شده است.
بازی «پل لندن فرو می ریزد» كه بین بیشتر بچه های اروپائی متداول است، در ابتدا خیلی جدی شروع شده است. البته باید بدانید كه این بازی اصلاً ربطی به شهر لندن ندارد! و اصل آن به زمان هائی بر می گردد كه مردم معتقد بودند كه بعد از مرگ از روی پلی خواهند گذاشت. بعضی ها از روی یك پل طلائی كه به بهشت ختم می شود، بعضی ها هم از روی پلی كهنه و لرزان كه شیطان آن طرفش ایستاده است. این بازی امروزه در بیشتر دنیا بازی می شود كه البته در هر كشور، اسم مخصوصی دارد.
شما ممكن است كه فكر كنید كه اسكی ورزش جدیدی است. ولی باید بدانید كه اسكی یكی از قدیمی ترین طرق مسافرت بود كه بشر شناخت. خود كلمه «اسكی» از كلمه ایسلندی scidth می آید كه معنی «كفش برف» را می دهد.بعضی از تاریخ نویسان عقیده دارند كه حتی مبدأ و پیدایش اسكی به عهد حجر باز می گردد و حجاری هائی پیدا شده كه بشر را در حال اسكی کردن نشان می دهند.
اولین چوب های اسكی تا آنجا كه به خاطر می آید ، چارچوب خمیده ای داشته كه از استخوان حیوانات درست می شده و آن را با تسمه چرمی بپا نگاه می داشتند. در این مورد تصویری موجود است كه روی سنگ حجاری شده و مربوط به نهصد سال قبل است كه یك اسكی كننده را نشان می دهد.
اسكی به عنوان یك ورزش، برای نخستین بار در نروژ شروع شد. در حقیقت، شهر «مورگدال» در این كشور، به عنوان «مهد ورزش اسكی» شهرت دارد، زیرا این منطقه برای زمان های درازی منطقه بسیار برف گیری بوده است.در زمستان موقعی كه اهای بومی، برای شكار یا مسافرت به كوه ها می روند یا برای خرید یا دید و بازدید به دهكده یا بازار می روند، مجبورند كه برای راه رفتن از چوپ اسكی استفاده كنند.
بالاخره اگر فكر می كنید كه مسابقات اسكی یك پدیده جدید است، باید بدانید كه در نروژ حدود سال ۱۷۶۷ مسابقاتی بین حریفان زبردست، ترتیب داده می شده است.
تعریف دوئل، به مفهوم امروزی آن، عبارت است از مواجهه دو جانبه بین دو نفر در مواقعی كه پای اعاده حیثیت در بین باشد، كه هر كدام از این دو نفر، اسلحه گرم همراه داشته و مجبور به رعایت مقررات خاصی هستند. پس با این تعریف، بعضی از مبارزات معروف تن به تن، واقعاً یك دوئل محسوب نمی شده اند.
برای مثال، نبرد تن به تن معروف هكتور و آشیل كه هر كدام می خواسته دیگری را شكست دهد، یك دوئل نبوده است.دلیل این موضوع آن است كه در زمانهای قدیم، یك نوع دوئل بود كه به اسم «دوئل شرعی» نامیده می شده كه یك نوع مبارزه قانونی بود، بدین معنی كه وقتی جنگی در شرف وقوع بود، یك نماینده از قبیله دشمن مأمور می شد كه با قهرمان طرف دیگر مبارزه و دوئل كند. طرف غالب و برنده در این دوئل نشان های برای پیروزی قبیله مربوط در نظر گرفته می شد. یعنی قبیله مزبور، استحقاق پیروزی در این جنگ را داشت.ولی در آن موقع، این نوع دوئل كم كم منسوخ شده و دوئل شرافتی پدید آمد. این نوع دوئل ها، در حدود قرن شانزدهم، متداول بود. رسم دوئل كردن بین سالهای ۱۶۰۱ و ۱۶۰۹ آنقدر شایع شد كه بیشتر از ۲۰۰۰ نجیب زاده فرانسوی، در دوئل جان خود را از دست دادند. در این موقع كلیسا و بعضی از مقامات رسمی شدیداً به این رسم معترض شده و در سال ۱۶۰۲، پادشاه فرانسه فرمانی صادر كرد كه به موجب این فرمان، هر كس كه رقیبی را به دوئل دعوت كرده و یا دعوت دوئل، محكوم به مرگ خواهد شد. این سختگیری برای جلوگیری از دوئل همچنان پا برجا بود، تا این كه در سال ۱۶۰۹ این فرمان كمی تعدیل گردید و قرار شد كه هر كس بخواهد دوئل كند باید از پادشاه كسب اجازه نماید. رسم دوئل در انگلستان هم خیلی محبوبیت پیدا كرد ولی در آنجا هم به علت اعتراضاتی، این رسم غیر قانونی اعلام شد. در آلمان هم دوئل بین دانشجویان، قسمتی از زندگی جدی دانشجویان آلمانی را حتی تا سالهای اخیر هم، تشكیل می داد. یعنی حتی این افتخاری بزرگ برای هر دانشجوئی بود كه در دوئلی شركت می كرد. بازی باورق، به زمانی خیلی دور در تاریخ، باز می گردد. ولی هیچ به درستی نمی داند كه این بازی، اولین بار در كجا و چه وقت انجام شده است. بسیاری از متخصصین عقیده دارند كه این بازی احتمالاً از آسیا به جاهای دیگر دنیا برده شده است.روایت شده است كه هم هندوهای قدیم و هم مسلمانان به عنوان یك سرگمی، باروقهائی كه شكل آنها گرد بوده است، ورق باز می كرده اند اما سابقه ای از این موضوع در دست نیست. و سابقه ای که داریم مربوط به قرن چهارده به بعد است. چینی ها ادعا می كنند كه حتی در سال ۱۱۲۰ هم در چین ورق بازی وجود داشته است كه در زمان حكومت یكی از امپراطوری های چینی كه «سیون – هو» نام داشته است، برای سرگرمی امپراطور و درباریان اختراع شده بود.
هر چه به پایان قرن چهارده می رسیم، بازی با ورق در فرانسه محبوبیت بیشتری پیدا می كند، به طوری كه این محبوبیت به جائی رسیده و آنقدر زیاد شد كه دولت ناچار شد فرمانی صادر كند كه به موجب آن، مردمی كه كار می كردند، دیگر حق نداشتند در روزهای كار، ورق بازی كنند. ورق های بازی معمولاً به شكل مربع مستطیل یا مربع بوده و بعضی اوقات هم دایرده شكل بوده است.جعبه های اولیه، حاوی ۸۶ كارت بوده است و یك نوع ورق هم بوده كه شماره نداشته و به اسم فو معروف بوده كه از قول انلیس به معنی احمق می آید. همان ورقی كه امروزه آن را «ژوكر» می نامیم. در قرن پانزدهم، كه هنر گراورسازی در اروپا معرفی شد، قبل از آن چون ورق های بازی تماماً با دست نقاشی شده و نوشته می شدند، بدین جهت قیمت آنها خیلی گران بود و جزو چیزهای كولس محسوب می شد، بنابراین فقط ثروتمندان می توانستند صاحب ورق بازی باشند. اما با روی كار آمدن گراورسازی، قیمت ورق بازی خیلی ارزان شد و برای اولین بار طبقه فقیر هم توانست، به ورق بازی دست یافته و از بازی ورق لذت ببرد. در قرن شانزدهم در فرانسه، چهار نوع خالی كه امروزه برای ما آشناست، دل، پیك، خشت و خاچ برای اولین بار به كار رفت.