تنها با تقویت جنبش های اخلاقی می توان جوانان پرخاشگر و آموزش ندیده را از راه نادرست بازداشت. در عصر كنونی انسانیت و اخلاق، رودرروی تكنولوژی ایستاده اند و تكنولوژی نیز گام به گام با تمدن جهانی پیش می رود و در حال چیره شدن براخلاق است، مهاركردن تكنولوژی به سود جامعه، خود راه رهایی جوانان از فساد و نابرابری هاست، اینكه چگونه باید به آن رسید خود رمزی است نه چندان پیچیده، ولی راهی است كه باید اندیشمندانه در آن گام نهاد. تقلید برای مردم از یك سو آفت است و از سوی دیگر مایه پیشرفت. نشناخته و كوركورانه تقلیدكردن تاكنون ما را به گمراهی كشانده و به جایی رسیده ایم كه دیگر خودمان نیستیم. سالهای زیادی را هدر داده ایم و برای آینده هم طرحی نریخته ایم.
اگر با انصاف باشیم از هم اكنون خردمندانه گام برمی داریم و رسالت انسانی خود را به راستی و پاكی انجام می دهیم.
در ورزش باید روحیه حقیقت یابی و صداقت داشت و تمام قوانین و مقررات چه نوشته شده و یا نشده را كاملا رعایت كرد. انصاف ورزشی با رعایت كامل قوانین مكتوب آغاز می شود، زمانی كه ورزشكار هرگز خطا نكرده باشد و به ویژه در ورزشهای تماسی از قوانین پیروی می كند. در بیشتر موارد انصاف ورزشی به عنوان یك پدیده اخلاقی یك جنبش روحی احترام به رقیب و خود را ایجاب می كند. در واقع این امر ناشی از سنجش معیارهای اخلاقی فرد به هنگام رقابت با دیگران است. جهان امروز در برابر ناآرامی ها و خشونت هایی كه جوانان را محاصره كرده به كنكاش نشسته، قانون نوشته، حركات ناشایست را در میدانهای بازی زیر نظر گرفته، سرانجام به نتیجه ای نرسیده است و روز به روز با زشتی ها و كجروی های بیشتر روبه رو شده است، غافل از آنكه خطا در میدان بازی دنباله خطاهای دیگری است كه در خانه و مدرسه و اجتماع ریشه دارد و همه این عوامل به قانون نانوشته یعنی اخلاق نیازمند است. تنها داور، مربی و بازیكن خطا نمی كنند، پدران و مادران و مسئولان نیز با آن ها شریكند و به آموزش نیاز دارند.
چه خوب گفت رنه ماهو دبیركل فقید یونسكو: ورزش نوعی شوالیه گری است، زیرا درعین حال نوعی افتخار، نوعی اخلاق و نوعی زیبایی شناسی است.
زنده یاد ناصر مفخم
Open Source Content Management 
نظرات (0)