پیلینگ همان لایه‌برداری از پوست است؛ که در واقع نوعی پوست کندن یا پوست انداختن است چراکه در این روش، لایه سطحی پوست به روشی برداشته می‌شود. لایه‌برداری از پوست را می‌توان به روش‌های متفاوتی انجام داد:

لایه‌برداری‌ شیمیایی: در لایه‌برداری‌ شیمیایی، برداشتن لایه سطحی پوست با استفاده از مواد شیمیایی انجام می‌شود. این مواد شیمیایی معمولاً اسیدهایی هستند با درصدهای متفاوت؛ مانند آلفا هیدروکسی اسید (AHA)، تری‌کلرواستیک اسید (TCA) و فنل.
AHA معمولاً از عصاره نیشکر تهیه می‌شود و بنابراین ایمن‌ترین اسید برای درمان آسیب‌های خفیف پوستی است، در حالی که چین و چروک‌های عمیق‌تر و تیره‌تر و دانه‌های ناشی از تابش آفتاب را معمولاً با یک پیل TCA درمان می‌کنند. شاید شما هم دیده باشید که کِرِم‌های مخصوص پیلینگ در داروخانه‌ها و مراکز ارایه لوازم آرایشی و بهداشتی وجود دارد. مثلاً کِرِم‌های دارای AHA با 15 درصد و کمتر، برای لایه‌برداری مناسبند. برای لایه‌برداری با استفاده از این کِرِم‌ها، باید هر شب آن را روی جاهایی از پوست که می‌خواهید لایه‌برداری شود، بمالید تا این اسید به آرامی پوست را پوسته‌پوسته ‌کند. لایه‌های پایین‌تر پوست به دنبال این عمل، تحریک و به این ترتیب، چین و چروک لایه‌های پوست برطرف می‌شود. شایع‌ترین ماده‌ای که برای لایه‌برداری شیمیایی پوست مورد استفاده قرار می‌گیرد «فنل» است. فنل باعث بهبود قابل توجه چین و چروک‌های خشن می‌شود و رنگدانه‌های نامنظم ناشی از تابش آفتاب و فرایند پیری را از بین می‌برد.

لایه‌برداری مکانیکی: در این روش، لایه‌های سطحی پوست به وسیله یک ابزارِ تراشنده از روی سطح پوست تراشیده می‌شوند. می‌توان این کار را به وسیله سمباده یا دستگاه دواری به نام «درم ابرشن» انجام داد. دستگاه «میکرودرم ابرشن» از کریستال‌های آلومینیمی‌ برای تراشیدن پوست استفاده می‌کند.

لایه‌برداری لیزری: معمولاً از لیزر دی‌اکسید کربن برای این منظور استفاده می‌شود. هنگامی‌ که لیزر برای اولین بار از روی پوست عبور می‌کند، لایه سطحی پوست یا ایپدرم برداشته می‌شود و اگر استفاده از این لیزر با دقت انجام نشود، می‌تواند خطرناک باشد؛ چراکه نفوذ عمقی لیزر موجب از بین رفتن ضمایم پوست (مثل غدد عرق یا ضد چربی) می‌شود و در این صورت، خطر ایجاد اِسکار یا جوشگاه دایمی‌ در ناحیه تحت درمان، وجود خواهد داشت.

پیلینگ وارد ‌می‌شود
متخصصان پوست به دلایل متفاوتی لایه‌برداری را به بیمارانشان پیشنهاد می‌کنند. بنابراین تشخیص با پزشک شما است که انجام این روش را برای مراقبت از پوستتان توصیه کند یا نه. از لایه‌برداری برای از بین بردن جای جوش‌ها از روی صورت هم می‌توان استفاده کرد. بنابراین اگر در دوران جوانی، صورتتان زیاد جوش می‌زده و این روزها جای بعضی از آن‌ها روی پوست صورتتان باقی مانده، می‌توانید از پلینگ برای پاک کردن جای این جوش‌ها استفاده کنید. 
برخی متخصصان پوست از لایه‌برداری برای از بین بردن لک صورت یا «ملاسما» استفاده می‌کنند. با این حساب، اگر شما از کسانی باشید که با قرار گرفتن در برابر نور خورشید، سر و کله کک‌و‌مک روی پوست صورت و گونه‌هایشان ظاهر می‌شود، می‌توانید با لایه‌برداری از شر این لکه‌های کوچک خلاص شوید. از پیلینگ برای برداشتن جای سوختگی از روی پوست نیز استفاده می‌شود.

آن روی سکه پیلینگ
شاید شنیده باشید که انسداد و آبریزش از بینی، جزء عوارض عمل جراحی بینی هستند. به طور کلی، هر یک از اعمال جراحی زیبایی و مراقبت‌های زیبایی روی صورت و بدن، ممکن است دارای عوارضی باشند. بنابراین هنگامی‌ که تصمیم دارید یکی از این کارها را برای زیباتر شدن انجام بدهید، اول باید عوارض و فوایدش را بررسی کنید و در صورتی که دیدید فوایدش بر عوارضش می‌چربد، آن عمل را انجام بدهید. 
پیلینگ نیز دارای عوارضی است. تیره شدن پوست، شایع‌ترین عارضه لایه‌برداری با تری‌کلرواستیک اسید است که اگر پس از لایه‌برداری، مراقبت‌های لازم را انجام ندهید و خیلی زود در برابر نور خورشید قرار بگیرید، رخ می‌دهد. اگر شما سابقه پیدا شدن تب‌خال را روی پوست لب‌هایتان داشته باشید، باید بیشتر مراقب لایه‌برداری باشید و 7 روز قبل از شروع لایه‌برداری تحت درمان پشگیرانه با داروهای ضد ویروس قرار بگیرید. هنگامی‌ که پوست بازسازی می‌شود و تعادل لایه‌های آن به هم می‌خورد، امکان پیدا شدن تب‌خال نیز وجود خواهد داشت. 
گاهی هنگامی‌ که از فنل برای لایه‌برداری استفاده می‌شود، جوشگاه‌هایی روی نواحی دور لب (به ویژه لب فوقانی) و اطراف فک پایین باقی می‌ماند. این جوشگاه‌ها ممکن است به دلیل مراقبت ناکافی از زخم، پس از لایه‌برداری نیز رخ دهند. گاهی فنل روی سلول‌های ملانوسیت اثر می‌گذارند و باعث می‌شود این سلول‌ها قابلیت ساختِ ملانین (رنگدانه پوست) را از دست بدهند و در این شرایط، ممکن است پوست، نمای بی‌رنگی به خود بگیرد.

مراقبت‌های بعد از عمل
پس از پایان لایه برداری، باید در طول یک دروه 2 هفته‌ای از پوستتان مراقبت کنید. مراقبت پس از لایه‌برداری با تری‌کلرواستیک اسید برحسب عمق لایه‌برداری، متفاوت است. معمولاً پس از انجام پیلینگ در مطب یا مراکز بهداشتی و زیبایی، پزشک دستورات لازم را برای مراقبت از پوست در اختیارتان می‌گذارد. به علاوه، ممکن است بروشورهایی به شما داده شود که در آن، دستورالعمل‌های لازم در مورد مراقبت‌های بهداشتی پس از پیلینگ آمده است. 
معمولاً پس از پیلینگ، احساس خارش خواهید کرد و پوستتان قرمز خواهد ‌شد و پزشک ممکن است برایتان وازلین یا پماد ترکیبی یا پانسمان تجویز کند. بیمارانی که تحت درمان با تری‌کلرواستیک اسید قرار می‌گیرند، لازم است به مدت 3 تا 5 روز تا بازسازی کامل لایه سطحی پوست، از مواد پوشاننده‌ای مانند کِرِم اوسرین (4 تا 5 بار در روز) استفاده کنند. فراموش نکنید که تا 6 هفته بعد از پیلینگ نیز باید از مواجهه با نور خورشید خودداری کنید.

آن‌ها با پوست چه‌ کار می‌کنند؟
بهتر است پیلینگ در فصول سرد سال مثل پاییز و زمستان انجام شود تا امکان این‌که پس از آن پوستتان در برابر نور خورشید قرار گیرد، کاهش یابد. معمولاً شما هنگام پیلینگ روی یک تخت دراز می‌کشید و چشمانتان را می‌بندید و لازم است که تا پایان کار نیز چشمانتان را باز نکنید. پزشک برای تمیز کردن پوست از الکل یا استون یا مخلوط آن‌ها استفاده می‌کند. بهتر است پوست به وسیله این مواد، با شدت پاک نشود چون باعث حساسیت و سوزش زیاد می‌شود. پوست معمولی تمیز و بدون آرایش برای پیلینگ سطحی، نیازی به پاک کردن ندارد. ماده پیلینگ به وسیله یک اپلیکاتور بزرگ یا با استفاده از پنبه، خیلی سریع به ترتیب روی پیشانی، گونه‌ها، بینی و اطراف دهان مالیده می‌شود. ماده پیلینگ معمولاً در نواحی دور چشم به کار نمی‌رود و در صورتی که ضایعات در پیشانی کم باشد و در گونه زیاد باشد، ماده پیلینگ اول روی گونه‌ها مالیده می‌شود.
اگر ضایعات متعددی داشته باشید، پیلینگ خیلی بهتر روی پوستتان جواب می‌دهد، نسبت به کسانی که لکه‌های خفیفی روی پوستشان دارند. ضمن این‌که پیلینگ برای افراد زیر 18 سال و افراد خیلی پیر نیز مناسب نیست.

نامزدهای دریافت پیلینگ
قبل از این‌که تصمیم به پیلینگ بگیرید، اول باید بررسی کنید که این عمل برای پوست شما مناسب است یا نه. بهتر است کسانی که تصمیم به انجام این عمل زیبایی می‌گیرند، سیگاری نباشند یا لااقل از مدتی قبل، سیگار را کنار بگذارند. متخصصان می‌گویند پوست‌های دارای زمینه روشن به این درمان بهتر جواب می‌دهند؛ به طوری که این درمان معمولاً به افراد سیاه‌پوست توصیه نمی‌شود. ولی خبر خوش این‌که پوست ایرانیان از هر نوعی، روشن تا سبزه، معمولاً به پیلینگ نسبتاً خوب جواب می‌دهد. 
قبل از پیلینگ مطمئن شوید که تمایل دارید این کار انجام بدهید چون معمولاً پزشکان این عمل را برای کسانی که ثبات فکری لازم یا تصمیم قطعی ندارند، انجام نمی‌دهند. اگر شما عصبی و مضطرب هستید یا وسواس دارید بهتر است از خیر پیلینگ بگذرید. به علاوه اگر پیش از این به بسیاری از داروهای پوستی و کرم‌های آرایشی حساسیت داشته‌اید یا قبلاً از ترتینوئین استفاده کرده‌اید و دچار قرمزی، سوزش و خارش شدید پوست شده‌اید، باید بپذیرید که شما کاندید مناسبی برای عمل پیلینگ نخواهید بود؛ و آخرین نکته هم توجه به نوع پوستتان است. اگر شما پوست چربی دارید، بدانید که احتمالاً پیلینگ روی پوستتان جواب خواهد داد ولی اگر پوستتان خشک است، بهتر است چندان به پیلینگ امیدوار نباشید.