درختی است زینتی از خانواده خرما، یا (پالماسه) PALMACEA، به دلیل برگهای بادبزنی شکلی که دارد به نخل بادبزنی شهرت یافته، این درخت در شهرهای شمال کشور فراوان است. در مناطق گرمسیر مانند سیستان و بلوچستان به طور طبیعی به صورت وحشی و خودرو در میان رودخانهها سبز میشود.
واشنگتونیا در شرایط مساعد و مرطوب اگر از آب کافی برخوردار شود (مانند مناطق شمالی) بیش از پانزده متر رشد میکند.
نگهداری این گیاه زیبا در تهران و مناطقی که زمستانهای سرد دارند قدری مشکل است زیرا سرمای بیش از منهای ده درجه سانتیگراد این درخت را به کام مرگ میکشاند.
در چنین نقاطی باید درخت را در کنار دیوار یا پناهگاه کاشت تا از سرمای زمستان محفوظ بماند ضمناً همه ساله باید نهالهای جوان در زمستان به وسیله گونی پوشانده شود.
● کاشت نهال
در فصول خنک مانند پاییز و زمستان میتوانیم نهال واشنگتونیا را از گلدان به زمین اصلی منتقل کنیم.
● خاک
خاک باید حاصلخیز باشد، با استفاده از کودهای آلی و کودهای شیمیایی زمین را تقویت کنید. استفاده از کودهای دارای پتاسیم موجب افزایش مقاومت این گیاه در مقابل سرمای زمستان میگردد، ضمناً از عطش زیاد در تابستان جلوگیری میکند. مخلوطی از دو قسمت خاک باغچه یک قسمت خاک باغچه و یک قسمت خاکبرگ یا تورب بستر ایدهآلی است.
● آبیاری
در تابستان و بهار به آب زیادی احتیاج دارد. در فصول گرم هر هفته دو بار به آن آب بدهید. از پاشیدن آب روی برگها و خیس نمودن تنه درخت خودداری کنید.
● هرس برگ
همه ساله در اولین روزهای بهار برگهای پیر و سرمازده را هرس کنید.
هرس برگها باید از پایینترین ناحیه دمبرگ انجام شود.
● محافظت از سرما
پوشش درخت در زمستان به منظور حفظ جوانه انتهایی درخت که در قسمت میانی برگها قرار دارد ضروری است. نوع پوشش اهمیت زیادی دارد. پوشش پلاستیکی موجب تراکم رطوبت و پوسیدگی جوانه انتهایی میشود به همین دلیل بهتر است به جای نایلون از گونی یا برگهای خشک استفاده شود. اگر از پوشش نایلونی استفاده میکنید حتماً آن را سوراخ کنید تا هوا به اندازه کافی وارد شود.
مهندس مجتبی ولی شریعتپناهی