کامپانولا از خانواده کامپانولاسه و زادگاه اصلی آن مناطق معتدل ایتالیا است. این گیاه دارای گلهای زنگولهای است که بنام گل استکانی نیز مشهور است.
ازگونههای قدیمی آن، کامپانولا ایزوفیلا است که گلهای پرپشت آن اوایل بهار ظاهر میشود، شاخههای گیاه آویزان است و به طرف گلدان پخش میشود و تا آخر تابستان گل آن دوام دارد. برای سبدهای آویزان بسیار مناسب است و تقریباً گلهای بنفش و آبی بیرنگ آن تمام گلدان و سبد آویزان را میپوشاند و میتوان در فصل تابستان آن را در فضای آزاد پرورش داد. ساقههای آن سیمیشکل و به رنگ سبز مایل به خاکستری است.
گلهای آن دارای پنج گلبرگ منظم است که مجموعاً به شکل ستاره خودنمایی میکند. این گل را به نام گل زنگولهای ایتالیایی نیز نامگذاری کردهاند.
باید به طور مرتب گلهای پژمرده شده را حذف کرد تا شکوفههای آن درشتتر و براقتر شوند. نوع دیگری به نام کامیانولا ایزوفیلا البا که دارای گلهای سفید است، خیلی حساس بوده و نگهداری آن مشکلتر است.
این گیاه احتیاج به محل پرنور و خنک دارد و پس از اتمام گلهای هر شاخه، باید سعی کرد تا آن شاخه قطع شود.بهتر است در فصل زمستان از آبیاری زیاد آن خودداری کنید و خاک گلدان بین دو آبیاری باید کاملاً خشک شود و درجه حرارت بین ۷ـ۹ درجه باشد. علاوه براین، هراز چند مدت لازماست سرشاخهها قطع شوند تا بوته، شاخههای جوان تولید کند و گیاه شادابتر به نظر برسد.
▪ نگهداری
ـ کامپانولا در زمستان برای استراحت به محل خنک احتیاج دارد، در هر صورت نباید دمای محیط آن از ۷ درجه سانتیگراد کمتر باشد.
ـ محلهای پرنور ساختمان مناسب این گیاه است، و باید از تابش شدید آفتاب در فصل تابستان محفوظ بماند.
ـ خاک سطح گلدان در فصل بهار و تابستان باید همیشه مرطوب باشد و در زمستان هفتهای یک تا دو مرتبه آبیاری کافی است.
ـ هر سال در فصل بهار باید گلدان عوض شود.
ـ سرشاخههایی که در موقع تغییر گلدان هرس میکنند، برای قلمهزدن با استفاده از بیوروت بسیار مناسب است. همچنین میتوان تعدادی از گلدانها را تقسیم کرده و در چند گلدان دیگر کاشت.
روش دیگر، کاشت بذر در فصل بهار در بستر گرم و ماسه شسته همراه با خاک برگ پوسیده است که نشای آن را دو تا سه ماه بعد به گلدانهای استکانی انتقال میدهند.