|
تمایل بشر برای گرفتن عكس به صدها سال پیش برمی گردد. از قرن یازدهم تا شانزدهم اسبابی وجود داشت كه «كامرا آبسكیورا» نام داشت و پیشرو اختراع دوربین عكاسی بود. این دستگاه یك تصویر تخیلی و مبهم بر روی كاغذ می گذاشت كه می بایستی با دست پر رنگ شود تا به صورت یك تصویر صحیح از مناظر طبیعی در آید.در سال ۱۸۰۲، دو مرد با اسامی « وجگوود» و «همفری» قدمی مهم در این زمینه به جلو برداشتند. آنها برای چاپ از كاغذهای آغشته به نیترات نقره یا كلورید نقره استفاده می كردند و تصویر و نقاشی را روی شیشه چاپ می كردند. ولی اِشكال كار در این بود كه نمی شد كه با این طریق، تصاویر پایدار تهیه كرد.در سال ۱۸۱۶ «جوزف نیپس» یك دوربین عكاسی ساخت كه با آن می توانست تصویر نگانتیو یا منفی بگیرد. در سال ۱۸۳۵ هم «ویلیام تالبوت» تصاویر پوزتیو یا مثبت از تصاویر نگاتیو گرفت و اولین كسی بود كه توانست با استفاده از هنر عكاسی، تصاویر بزرگتر خلق كند و بالاخره اولین كسی بود كه توانست یك كتاب از عكس های عكاسی منتشر كند. ( در سال ۱۸۴۴)
بعد از آن، هنر عكاسی و ماشین عكاسی پی در پی تكامل و پیشرفت حاصل كرده و دوربین عكاسی معروف «كداك» در سال ۱۸۸۸ به بازار عرضه شد.بیشتر مراحل فنی عكاسی با این كیفیت كه نیترات نقره در مقابل نور واكنش نشان می دهد بستگی دارد، و این همان چیزی بود كه در قرن هفدهم به وسیله كیمیا گرانی كه در پی ایجاد طلا از فلزات معمولی بودند كشف شد.
|
Open Source Content Management 
نظرات (0)