اگرچه واژه «واحه» بركه هایی را به یاد می آورد كه آب بر سطح شان تلالو می كند و درختان نخل گرداگرد آنها به آرامی در باد به اهتزاز درمی آیند، اما این پناهگاه های آبی كمیاب در بیابان در عمل چیزی بیش از تسكین دادن به مسافران لب تشنه عرضه می دارند. آنها در واقع اكوسیستم هایی پیچیده اند. طبق یك بررسی تازه، یكی از این قطعات فوق العاده پیچیده به نام حوضه كوآتروسی انگاس CCB درست وسط بیابان بادگیر «چی هواهوا» در مكزیك آرمیده است. این واحه كه مساحتی برابر با ۳۲۵ مایل مربع را پوشش می دهد، مجموعه متنوعی از زیستگاه های آبی شامل بركه ها، باتلاق ها، آبگیرها، جوی ها و سرچشمه ها را دربر می گیرد.
این واحه علاوه بر آنكه میزبان بیش از هفتاد نوع گونه بومی از مهره داران آبزی است، پناهگاه اجتماع بی همتایی از موجودات ذره بینی نیز هست كه یادگار گذشته باستانی واحه اند.به تازگی تیمی از پژوهشگران به سرپرستی والریا سوزا V.Souza، بوم شناس تكاملی دانشگاه ملی اتونوموس در مكزیكوسیتی، دست به كار تعیین توالی DNA میكروبی این موجودات ریز شدند و ۳۸ دودمان میكروبی جدید در آب های CCB كشف كردند كه تا پیش از این كاملا ناشناخته بودند.
از همه عجیب تر آنكه نزدیك ترین خویشاوندان نیمی از این دودمان ها، گونه های دریایی هستند در حالی كه CCB ده ها میلیون سال پیش از اقیانوس جدا شده است.سوزا و تیمش موجودات ذره بینی دیگری كه با میكروارگانیسم های واحه خویشاوندی نسبتا نزدیكی دارند را در دره های اطراف CCB یافتند كه نشانه وجود ارتباطات آبی بین واحه و محیط اطراف آن است.این واحه كه از سوی حكومت فدرال «منطقه حفاظت شده» معرفی شده در سال های اخیر به ویژه به خاطر آبیاری مزارع علف رمه ها، تحت فشار فزاینده ای قرار گرفته است. این مزارع احتمالا آب مورد نیاز خود را از طریق سفره های آب خیزی كه آب واحه را تامین می كنند، فراهم می آورند. سوزا و گروهش امیدوارند كه یافته هایشان منجر به اعمال قوانین سفت و سخت تری برای حفاظت از آب های این منطقه شود.
Natural History.Jul-Aug.۲۰۰۶
Open Source Content Management 
نظرات (0)