برخی از انسان‌ها سال‌هاست که آدامس می‌جوند. نیاکان آن‌ها هم صمغ به دست آمده از قطران پوست درخت غان را می‌جویده‌‌اند
در فرهنگ‌های مختلف نیز از یونانیان باستان تا سرخپوستان آمریکا مواد آدامس‌مانند مختلف ساخته‌‌‌شده از رزین‌ها و سایر پس‌مانده‌های درختان، علف‌ها و سایر گیاهان جویده می‌شدند.
پارافین هم یک پایه آدامس رایج دیگر بود، گرچه نمی‌توان آن را تا زمانی که در دهان گرم و مرطوب شود، جوید.
سابقه آدامس‌های امروزی به ده ه۱۸۶۰ میلادی باز می‌گردد، هنگامی که ماده‌ای به نام چیکل (chicle) تولید شد.
چیکل در اصل به عنوان یک ماده لاستیکی از مکزیک وارد شده بود که از یک درخت همیشه‌سبز گرمسیری به نام Manilkara chicle استخراج شده بو، به همان طریق که "لاتکس" از درخت کائوچو گرفته می‌شود.
صمغ چیکل به خاطر نرم‌تر بودن و نگهداشتن طولانی‌مد‌ت‌تر رایحه به تدریج نسبت به سایر رزین‌ها در آدامس‌ها رواج بیشتری پیدا کرد.
اکنون اغلب آدامس‌ها از پایه‌های صناعی ساخته می‌شوند، چرا که ارزان‌تر و در دسترس‌تر هستند
Open Source Content Management 
نظرات (0)