|
بسیاری از نقاشان امروزی در نقاشی هایشان كوششی برای نیشان دادن دنیای اطرافشان به كار نمی برند. اما از زمانی كه بشر شروع به نقاشی تصاویر كرد این درست همان كاری بود كه می خواست انجام دهد. همان چیزی را كه چشم می دید، نقاشی می كرد. بنابراین در غارها، جائی كه بشر اولیه، در هزاران سال پیش می زیست، نقاشی هائی پیدا شده است كه تصاویری را از حیوانات به طور خیلی زنده نمایش می دهد.این نقاشی ها به وسیله بشر عهد حجر قدیم قاره اروپا انجام شده است. هزاران سال بعد، نقاشی هنوز هم نمایش دهنده زندگی بود. مصری ها عقیده داشتند كه بعد از مرگ، زندگی دیگری نیز وجود دارد. بنابراین روی دیواره های قبورشان، تصاویری از هر چیزی كه در زندگی روزمره شان می گذشت می كشیدند: اشكال زنان، مردان، كودكان و حیوانات و یا قایق ها و از این قبیل چیزها.
بیشتر هنرمندان، در هر عصری، احتمالاً به غیر از چینی ها، یونانی ها بوده اند كه در حدود ۵۰۰ سال پیش از میلاد در اوج افتخار بودند. هدف آنها در مجسمه سازی نوعی تقلید از زندگی بوده است. البته در شكل كامل یا مطلوب آن. ظهور مسیحیت، كه از خاور نزدیك سرچشمه گرفته، تغییر و تحولی شگرف در هنر نقاشی پدید آورد و طبیعت گرائی هنر قدیم، جای خود را به شیوه های شرقی داد، با طرح هائی یكنواخت و «سمبولیزم».در قرون وسطی، كه بین سال های ۵۰۰ تا ۱۵۰۰ به طول انجامید، هنر نقاشی آبرنگ روی گچ كه «فرسكو» نامیده می شد و كتاب های خطی با آرایش و تزئین، تكامل بیشتری یافت.
«فرسكو» عبارتست از نقاشی با قلم مو روی گچ تازه و مرطوب، به طوری كه وقتی گچ خشك شد، این نقاشی دائمی جزئی از دیوار محسوب می شود. در این دوره تصویر كشی كتاب های خطی، یا كتاب های دیگر، به وسیله راهبان انجام می گرفت. این هنرمندان، استادانه ادبیات یا نقاشی هائی می آفریدند كه حاوی تصاویر تمام صفحه ای بود.
|
Open Source Content Management 
نظرات (0)