منوچهر آتشی
lمنوچهر آتشی، شاعر و مترجم ایرانی در ۲ مهر سال ۱۳۱۰ در بخش دهرود شهرستان دشتستان استان بوشهر متولد شد. او پس از اینکه دوره دانشسرای مقدماتی را در شیراز گذرانید، چندسالی به آموزگاری پرداخت و در سال ۱۳۳۹ به تهران آمد و در دانشسرای عالی، به تحصیل پرداخت و در مقطع کارشناسی رشتهزبان و ادبیاتانگلیسی فارغالتحصیل شد.
وی که همواره در دهههای چهل و پنجاه و شصت به سبک نیمایی شعر میسرود در دو دهه اخیر با گرایش به شعر سپید به طرح دیدگاههای جدیدی در شعر پرداخت.
وی همچنین از نادر شاعرانی بود که پیوستگی را با نسلهای جدیدتر همواره و به طور موکد حفظ کرد و از دراختیار گذاشتن بار دانستههای خود به دانشجویان و شاعران حتی بسیار نوپا در سرایش شعر اغماض نکرد.
تالیفات متعدد آتشی به دلیل تجدید چاپ در زمینه تحلیل و نقد و تفسیر و مجموعههای شعر همواره در دسترس افراد علاقمند است.
آثار
- آهنگ دیگر ۱۳۳۹
- آواز خاک ۱۳۴۷
- دیدار در فلق ۱۳۴۸
- برانتهای آغاز
- گزینه اشعار ۱۳۶۵
- وصف گل سوری ۱۳۷۰
- گندم و گیلاس ۱۳۷۰
ترجمه
- فانتامارا، اثر «اینیاتسیو سیلونه»
- جزیره دلفینهای آبیرنگ
- مهاجران
- دلاله
آتشی در روز یکشنبه ۲۹ آبان ۱۳۸۴ درسن ۷۴ سالگی در بیمارستانی در تهران بر اثر ایست قلبی درگذشت . او را در زادگاهش بوشهر به خاك سپردند. او چند روز قبل از مرگش درمراسم چهره هاي ماندگار به عنوان چهره ماندگار ادبيات معرفي شد. روحش شاد.
منبع: سیمای شاعران فارس در هزارسال، تألیف حسن امداد، جلد دوم، انتشارات ما، چاپ اول ۱۳۷۷
و ویکی پدیا