این مدارس با توجه به نقش قابل توجه آموزش در توسعه پایدار و درازمدت و بهرهگیری بهینه از فناوری اطلاعات و ارتباطات در رشد اقتصادی- اجتماعی و توانمندسازی بنیاد نهاده شده است. با توجه به آنکه هماکنون بیش از ۳۵۰ میلیون کودک و نوجوان به مدرسه دسترسی ندارند و از طرف دیگر، بیش از ۸۰۰ میلیون نفر بزرگسال بیسواد در دنیا وجود دارد، میتوان به عمق اهمیت تلاش برای چنین فعالیتهایی پی برد. با توجه به ارتباط این نظام و راهبردهای مربوط با توسعه اجتماعی در سطوح ملی، منطقهای و جهانی، اتخاذ رویکردی یکپارچه ضروری بهنظر میرسد. طرح مدارس الکترونیک جهانی که توسط سازمان ملل پشتیبانی میشود، دارای دو وجه اساسی است. اول، کمک به سازمانهای مسئول در زمینه آموزش و پرورش و ایجاد تسهیلات برای آنان بهمنظور انجام برنامهها و ارایه محتوای درسی، بهطوریکه ضمن استقلال کشورها در پیگیری برنامههای خویش، تجربیات لازم نیز به اشتراک گذاشته شود. دوم اینکه، منابع لازم با توجه به نیازهای شناســــایی شده در اختیار قرار گیرد. بر این اساس، میتوان از خدمات و پشتیبانیهای انسانی، فنی، مالی و فیزیکی سازمانهای مختلف عمومی و خصوصی سود جست. این طرح هماکنون در نامیبیا، غنا، بولیوی و ایالت آندراپرادش هندوستان در حال اجرا است و همکاریهایی نیز با وزارت آموزش و پرورش اردن در این راستا صورت گرفته است. همچنین، بیش از یک میلیون رایانه در اختیار کشورهای افریقایی قرار گرفته است. علاوه بر سازمان ملل، کشورهای سوئد، سوییس، کانادا و ایرلند نیز در طرح مزبور مشارکت دارند.
|
نظرات (0)