Open Source Content Management

۱) شبدر زینتی(دایکوندرا) Dichondra repens Leguminoseae: تیره در ایران کشت این نوع شبدر هنوز هم متداول است. این گیاه پوششی همانند چمن کاشته، و نگهداری می‌شود. این گیاه در شهرهای شمالی ایران‌، بسیار کشت می‌شود. در تهران نیز در نواحی شمیرانات کشت آن به خوبی انجام می‌شود. پوشش اصلی باغ ایرانی در قدیم این نوع شبدر زینتی بوده است. 
۲) شبدر:Trifolium Leguminose: تیره از دولپه‌ای‌ها)گیاهانی که در مقابل تک لپه‌ایها هستند و دانه آنها حاوی دو رشته مواد غذایی (آلبومن ) که از یکدیگر جدا هستند می باشد. (با گلهایی به رنگ سفید‌، صورتی و قرمز است. میوه آن کوچک و دارای یک دانه می باشد. گونه‌‌های مهم آن شبدر معمولیT.repens، شبدر هیبرید T.hibridum T.repens و شبدرگل درشت T.incor nataum با گلهای سرخرنگ است. 
۳) یونجه باغی:Lotus Leguminoseae:تیره گلهای آن به رنگ قرمز یا زرد و میوه نیام آن کشیده و طویل است. پس از شبدر (Trifolium) یکی از گونه‌‌های معروف پوشش گیاهی باغ در گذشته بوده است. در فصول سرد، کاشت آن درختان را از خطر سرمازدگی محافظت می کند. 
۴) چمن:Gramineae : تیره به طور کلی چمن یک گونه جدید است و در قدیم‌، در باغهای تاریخی کشت نمی‌شده است. اما امروزه در بسیاری از باغهای تاریخی‌، به عنوان پوشش باغ استفاده می‌شود. 
▪ چمن پوآپاراتنسیس:Poa pratensis با اسامی تجاری مریون و بارون شناخته می‌شود‌، دارای بذر ریز است. در برابرگرما مقاوم‌، اما درصورتیکه گرمای هوا بیش از۴۰ شود رشد آن متوقف می گردد. در ایران به چمن هلندی مشهور است. چمن لولیوم :L۰lium perenne بذرآن نسبت به قبلی درشت تر است. به آن چمن یا رندی هم می‌گویند. برگهای آن نیز درشت تراست. 
▪ چمن فستوکا: Festuca rubra از چمنهای کاملاً سردسیری است. در فصل گرما از بین می رود و بذر آن درشت است. 
▪ چمن اگروسیتس:Agrostis tenuis بذرآن بسیار ریز می باشد. مقاومت آن نیز در برابر شرایط نامساعد محیطی کم است. 
▪ چمن آفریقایی : Cynodon dactylon بسیار در برابر گرما و خشکی و شوری خاک مقاوم است. علاوه بر کاشت بذر از طریق تقسیم بوته نیز تکثیر می‌شود. 
زوی زیا: Zoysia این چمن نیز به گرما و خشکی مقاوم است وبا آب و هوای مناطق گرم ایران سازگاری پیدا کرده است

در سال ۱۳۵۴ گیاه شناسی به نام لدربوری در منطقه عمارلو ، روستای داماش موفق به شناسایی این گونه نادر شد و پس از آن سوسن چلچراغ کانون توجهات داخلی گردید.
پس از معرفی این گل به دولت ایران در همان زمان از سوی شورای عالی محیط زیست در زمره آثار زیست محیطی ملی کشور به ثبت رسید و طی این سالها رویشگاه سوسن چلچراغ در روستای داماش به مساحت ۴ هکتار تحت حفاظت قرار گرفته است.
قامت این گل حدود یک متر است و از آنجا که گلهای آن به طرز خاصی به پایین برگشته اند نام سوسن چلچراغی به خود گرفته است. گل ملی سوسن چلچراغ، تنها گلی است که در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
گل سوسن چلچراغ از تیره لی لیوم بوده و فقط در بخش عمارلو در دهکده داماش و لنکران جمهوری آذربایجان رشد می کند.زمان رویش این گل در ماه های خرداد و اوایل تیر است که به صورت گلی با قامت بلند به شکل واژگون شکفته می شود. شکوفه های این گل با رنگ سفید به صورت واژگون باز شده و انتهای گلبرگهای آن پوشیده از دانه های برجسته و پرچم های بسیار بلند است.
سوسن چلچراغ به دلیل این همه زیبایی و ارزش ، از سال ۱۳۵۵ رسماً توسط سازمان حفاظت محیط زیست مورد حفاظت قرار گرفت و در فهرست آثار ملی طبیعی کشور ثبت شده ، از آن زمان تاکنون ۲۷ سال می گذرد .
سوسن چلچراغ هنوز هم به طور کامل توسط سازمان حفاظت محیط زیست گیلان نگهداری می شود و با توجه به نادر بودن این گل ملی و ثبت شده در فهرست میراث طبیعی، سازمان محیط زیست اطراف این زمین را حصار کشی کرده و از آنجا که این منطقه جزء مناطق چهارگانه سازمان حفاظت محیط زیست کشور است هرگونه بهره برداری از آن تنها با مجوز رسمی از دفتر وزارت و بازرسی سازمان محیط زیست کشور ممکن خواهد بود.
«گل سوسن چلچراغ گونه ای منحصر به فرد در ایران و محل رویش آن در منطقه عمارلو در استان گیلان است. این گل پرطرفدار در حال حاضر توسط سازمان حفاظت محیط زیست استان گیلان به طور کامل محافظت می شود.»سوسن چلچراغ از اواسط خرداد گل می دهد و گل های آن تا نیمه تیرماه پایدار می ماند و محل رویش آن در ایران، در قریه داماش در بخش عمارلو از توابع رودبار است. سوسن چلچراغ ارزش و شهرت ملی و جهانی دارد و بسیار آسیب پذیر است به طوری که در صورت نابودی پرورش آن ممکن نیست.
بندرانزلی ـ فرهادنظرپور: «سوسن چلچراغ» نام گل زیبای نادری است که طی سالیان درازی روستای داماش از توابع رودبار محل رویش آن بوده است اما از آنجا که به دلیل عدم اطلاعات و شناخت کافی کسی بدان توجهی نداشت، همچنان گمنام باقی مانده بود.درسال ۱۳۵۴ گیاه شناسی به نام «لدربوری» Lederbouri- - در این منطقه موفق به شناسایی این گونه نادرشد و پس از آن «سوسن چلچراغ» کانون توجهات داخلی گردید.«سوسن چلچراغ» به غیر از روستای کوچک داماش و منطقه لنکران جمهوری آذربایجان درهیچ کجای جهان یافت نشده است؛ پس ازمعرفی این گل به دولت ایران درهمان زمان ازسوی شورای عالی محیط زیست درزمره آثار زیست محیطی ملی کشور به ثبت رسید و طی این سالها رویشگاه سوسن چلچراغ درروستای داماش به مساحت ۴هکتار تحت حفاظت قرارگرفته است.قامت این گل حدود یک متر است و از آنجا که گلهای آن به طرزخاصی به پایین برگشته اند نام «سوسن چلچراغی» به خود گرفته است.شایان ذکراست، این گل از سال ۷۴ در ارتفاعات قله درفک استان گیلان نیز دیده شد که برروی صخره های صعب العبور این منطقه و مابین درختچه های راش خودنمایی می کند.فصل رویش و گل دهی سوسن چلچراغ از اواسط خرداد تا نیمه تیرماه است و دراین مدت مشتاقان زیادی از علاقه مندان برای تماشای این گل به داماش سفرمی کنند.اما کارشناسان براین عقیده اند که اگر ازسوی سازمان حفاظت محیط زیست اقدامی جدی برای محافظت از این گل به عمل نیاید، شهرت گل چلچراغ خود موجب نابودیش خواهدشد.

▪ نام علمی:Lithops Pseudotruncatella
▪ خانواده: AIZOACEAE 
▪ زمان گلدهی: اواخر تابستاننیازها: مکان آفتابی، حداقل دمای مورد نیاز در زمستان ۱۰-۸ درجه سانتی گراد، در تابستان در فاصله بین دو آبیاری اجازه دهید خاک کاملا خشک شود و هنگام آبیاری روی برگ های گوشتی و سنگ مانند گیاه آب نریزید. در زمستان از آبیاری خودداری کنید. خاک مناسب مخلوطی از قسمت های مساوی خاک آجر (آجر نرم شده)، خاک برگ پوسیده، ماسه و مقدار کمی پودر حلزون خشک شده، سطح خاک را نیز با مقداری سنگریزه درشت بپوشانید.
▪ ازدیاد: کاشت بذر در اول بهار در حرارت ۲۱ درجه سانتی گراد، تقسیم گیاه به دو قسمت که هرکدام دارای قسمتی از ساقه باشند.