Open Source Content Management

سرخدار درختی است همیشه سبز با طول ۱۰ الی ۲۰ متر ارتفاع که در جنگلهای شمال از ارتفاع ۹۰۰ تا ۱۴۰۰ متر از سطح دریا در اشکوب میانی و فوقانی جنگلها رویش دارد. بومی اروپا و شمال آفریقا بوده و در اغلب جنگلهای شمال ایران از آستارا تا گرگان دیده می شود. درختی است دو پایه دارای تنه صاف که تا قطر یک متر نیز رشد می نماید.
این درخت تا حدی سایه پسند و از سوزنی برگان فاقد صمغ می باشد. برگهای آن باریک و کشیده و گلهای نر آن مجتمع و خوشه مانند دارای ۶ تا ۱۴ پرچم و گلهای ماده آن منفرد شامل یک براکته منحصر به فرد و پیاله مانند که در ابتدا براکته ها سبز تدریجاً به رنگ قرمز در می آیند. برگهای درخت سرخدار سمی بوده و مصرف آن برای دامها بسیار خطر ناک می باشد. میوه آن پسته مانند اریل که به رنگ سرخ و شیرین و خوراکی است. تکثیر این درخت توسط بذر و قلمه امکان پذیر است.
در روستاهای حاشیه دریای خزر این درخت به نامهای محلی سرخدار ـ سرخه دار ـ سخدار ـ سوختال ـ سوردار ـ سلوار و حبوا معروف می باشد.
عمر این درخت از ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ سال می رسد و در دنیا بعنوان گیاهان زینتی و همچنین ساخت وسایل تزئینی مورداستفاده قرار می گیرد. جهت جلوگیری از تخریب ونابودی این گونه ارزشمند در حال حاضر جزو درختان حفاظت شده است که قطع آن ممنوع است. حیات و پویایی این گونه ارزشمند جنگلی نیازمند عزم ملی و مشارکتی همه طبیعت دوستان می باشد. بیائیم برای حفاظت و حمایت از این گونه زیبای همیشه سبز جنگلهایمان همه با هم بکوشیم .

این گیاه از خانواد‌هٔ کرامولاسه و د‌ارای گونه‌های بسیار است که د‌ر جنگل‌های ماد‌اگاسکار به طور خود‌رو می‌روید‌. از گونه‌های معروف آن کالانشوا بلاس فلد‌یانا است که گل قرمز آن د‌ر شرایط خاص د‌ر هنگام کریسمس ظاهر می‌شود‌ و محبوبیت خاص د‌ارد‌ و د‌ر شرایط طبیعی گل‌های این گیاه گوشتی د‌ر اوائل بهار ظاهر می‌شود‌.
باغد‌اران د‌ر ماه‌های آخر پاییز مقد‌اری از نور آن را کم کرد‌ه و گیاه را د‌ر شرایطی قرار می‌د‌هند‌ که گیاه را زود‌تر از موعد‌ مقرر به گل بنشانند‌.
از انواع د‌یگر آن کالانشوا کارنه‌آ است که گل‌های صورتی پرپشت می‌د‌هد‌ و نوع د‌یگر آن فلامه‌آ است که گل‌های نارنجی ابلق د‌ارد‌.
خاک مورد‌ نیاز آن مقد‌اری لوم، ماسه نرم و کود‌ پوسید‌ه با پود‌ر استخوان است و به نور فراوان و آبیاری مرتب احتیاج د‌ارد‌.
برگ‌های گوشتی و سبز رنگ کالانشوا د‌ر نور آفتاب پس از مد‌تی قرمزرنگ می‌شود‌ و گل‌های د‌رشت آن هفته‌ها بر روی بوته خود‌نمایی می‌کنند‌. پس از خاتمهٔ د‌ورهٔ گل‌د‌هی سرشاخه‌ها را قطع می‌کنند‌، به طوری که فقط د‌و برگ از آن باقی بماند‌ و گلد‌ان را د‌ر سایه قرار می‌د‌هند‌ و به مد‌ت یک ماه، آبیاری را به حد‌اقل می‌رسانند‌، به طوری که خاک سطح گلد‌ان خشک شود‌. پس از د‌ورهٔ استراحت، گلد‌ان را د‌ر محل آفتابگیر قرار می‌د‌هند‌ و آبیاری آن را طبق روال معمول شروع می‌کنند‌. این عمل موجب می‌شود‌ د‌ر فصل بعد‌ گیاه پرپشت و شاد‌ابی د‌اشته باشیم.

اپونتیا ها مشخص ترین و معروفترین گیاهان خانواده Cactaseae است.کلمه اپونتیا نام یکی از شهرهای یونان و جائیست که از قدیم ایام و پس از آوردن از سرزمین اصلی خود در آنجا پرورش یافته است. O.microdasis از مشخص ترین اپونتیا های خار کوتاه است. راکتهای گرد و پخش آن دارای هاله هائی آراسته به دسته ای از رشته های ابریشم مانند طلائی است. نوک رشته های یاد شده به شکل قلاب ماهیگیری است و چنانچه به انگشتان دست فرو رود بیرون آوردن آن بسیار مشکل خواهد بود.
واریته های دیگری به نام های Albispina ، Rophilda ، دارای رشته های ابریشم ماند تقریباً سفید یا قرمز مایل به قهوه ای است.
در بین انواعی که راکتهای پهن دارد می توان نامهای دیگری مانند O. brasiliensis ذکر نمود. این گیاهان اصولاً دارای اجزائی برنگ سبز کمرنگ و هاله های سفید دور از یکدیگر است.
اپونتیا ها توقع چندانی ندارند. آنها در خاکی پر از ریگ و سنگ می کارند جای آنها باید کاملاً روشن و در تابستان در هوای آزاد باشد. آنها را از راه قلمه زدن به آسانی می توان تکثیر نمود. برای این کار دست را بوسیله پارچه ضخیمی از گزند خارها محفوظ می دارد بپوشانید و سپس اقدام به قطع قلمه ها می کنند. بهتر است بگذارید زخم قلمه ها بمدت ۴۸ ساعت خشک شده و آنگاه در گلدانی حاوی شن بکارید.
http://sajadbadiei.blogfa.com/