Open Source Content Management

● نام علمی:Anthurium Andreanum
● نام انگلیسی: Tailflower
آنتوریوم دارای انبوهی از ریشه های آبدار، گوشتی و سست می باشد که به نظر می رسد گیاه از داخل گلدان به خارج هل می دهد و گیاه را می توان با دقت و مراقبت توسط جداکردن توده ریشه ها در جایی که گیاهان کوچک مجزا در کنار گیاه مادری مشاهده می شوند تکثیر نمود.
البته بسیار مهم این است که اول خاک را خیس نمائید و هرگز ریشه ها را با زور جدا نکنید، سعی کنید گیاهانی را جدا نمایید که رشد فعال داشته و برگهای جدید تئلید می کنند.
بهترین زمان برای تکثیر از اواسط بهار تا اواسط تابستان که گیاهچه های جدید آزادانه رشد می کنند، می باشد.
پس از جدا کردن ریشه ها، ابتدا ریشه های کهنه، صدمه دیده و بیمار را جدا کنید و سپس آنها را درگلدانی متوسط حاوی کمپوست گلدانی یا خاک سبک همراه با ماسه بکارید. زمانی که گیاهچه ها را در گلدان می کارید، مراقب باشید که به زیر خاک فرونرفته و بالاتر از سطح خاک قرار گیرند.
گیاهچه ها در دمای ۲۴ درجه سانتی گراد در رطوبت بالا نگاه دارید. برای بالا بردن رطوبت می توانید آنها را با کیسه پلاستیکی بپوشانید و یا بصورت منظم و مرتب مه پاشی کنید.
آنتوریوم را می توانید از طریق کاشت بذر در خاک و دمای مشابه نیز کاشت. تکثیر A.sherzerianum کمی آسانتراست. زیرا این نوع آنتوریوم بافت برگی محکم و چرمی دارد و آب را با سرعت کمتری از دست می دهد. در صورتی که انواع دیگر آن نظیر A.crystallinum به میزان بالاتری از رطوبت نیاز دارد و تکثیر آن کمی مشکل است. 
گیاه آنتوریوم حداقل ۲۶ گونه زینتی دارد و بخش اسپات رنگی آن اصطلاحاً بنام گل شناخته شده است و دوام بسیار طولانی بصورت شاخه بریده دارد. برای نگهداری آنتوریوم از گلخانه‌هایی با تهویه مناسب استفاده می‌شود که رکود هوا یا کمبود اکسیژن نداشته باشد. برای نگهداری آنتوریوم خاک سبک با PH اسیدی و غنی از مواد غذایی مناسب است. در سال‌های اخیر با گسترش کشت و کار آنتوریوم و در حقیقت ارزشی که این گیاه در بازار جهانی گل و گیاه دارد برای آن کمتر از بستر خاک استفاده می‌شود، و صرفاً در محیط فاقد خاک و در محیط هیدروپونیک به کمک مواد غذایی خاص پرورش می‌یابد.
آنتوریوم ،Anthurium جنسی از خانواده آراسه ها Aracees است که اقسامی از آن بواسطه برگهای پهن و فلزی رنگ با رگهای سفید و نیز گلهایش جالب توجه بوده و در گرمخانه ها می کارند . این گیاهان بوسیله پا جوش تقسیم می‌شوند و رشد ساقه‌ای ندارند بلندی این گیاه به ۳۰ الی ۸۰ سانتیمتر می رسد .
دو رقم از این گل که تاکنون شناخته شده است عبارتند از :
۱ ) آنتوریوم شزریانوم A.Schezerianum: که یکی از زیباترین گلها با برگهای پهن جالب است .

۲) آنتوریوم آندرآنوم A.Andreanum: با شاخه های عمودی و رنگهای عالی و برگهای بسیار پهن و شاخه های گل زیبا .
شاخه های گل آن بسیار مورد توجه است و مدتها در آب دوام می آورد .
این نوع گل بخصوص برای پرورش در گلخانه مناسب است . 
زیرا در این مکان است که مقدار رطوبت ، درجه حرارت و آبیاری به راحتی قابل کنترل می باشد.
نوع آنتوریوم شزریانوم A.Schezerianum برای پرورش در آپارتمان ، یک گل بسیار مناسب است .
این گیاه در شرایط مناسب مرتبا گل داده و برگهای بسیار زیبای آن به رنگهای قرمز درخشان یک ماه و حتی بیشتر دوام می آورد .
● مواظبت های زراعی :
▪ نور : نور ملایم در درجه اول .
▪ حرارت : محیط گرم .
▪ رطوبت : خاک را باید مرطوب نگاه داشت .
▪ جابجا کردن : در زمان جابجا کردن گیاه ( تعویض گلدان ) خاک گلدان باید از مخلوط زیر تهیه شود :
۱ ) خزه ، در حال پوسیدن یا تورب ( پیت) دو قسمت .
۲ ) ورمیکولیت ( از سنگهای معدنی است که بعدا به رُس تبدیل می شود ) یک قسمت .
۳ ) پرلیت ( این هم از سنگهای معدنی است که به رُس تبدیل می شود منتها ذرات آن درشت تر است ) یک قسمت . سپس آن را بطور یکنواخت مخلوط کرده و در گلدان مصرف کنید .
▪ کود : هر ماه یکبار باید از کودهای قابل حل در آب برای آنتوریوم شزریانوم A.Schezerianumاستفاده کرد و برای نوع آنتوریوم آندرآنوم A.Andreanum ماهی دو بار .
▪ تکثیر : ازدیاد این گیاه از طریق قلمه زدن ساقه انجام می شود 


http://sajadbadiei.blogfa.com/۸۶۰۹.aspx

● Pilea Cadierei
پیدایش چنین گیاه زینتی در بین خانواده گزنه ها غافلگیر کننده بود و گیاه پیلئا در ناحیه آنام بدست آمد.
در گلخانه گیاهی ماندنی محسوب می شود و منظره ای انبوه و قدی در حدود ۲۵ تا ۳۰ سانتی متر دارد. ارزش تزئینی آن بیشتر بخاطر برگهای بیضی شکل و نوک تیز آن است. رنگ برگ ها سبز پر رنگ است ولی در فاصله بین سه رگبرگ اصلی آنها لکه هایی به رنگ سفید نقره ای دیده می شود.
رویش آن سریع و با گرفتن قلمه هایی از آن منظره انبوه و متراکم گیاه زیباتر می شود. مخلوطی از خاک چوب و خاک چمن یا خاک باغچه ای مرغوب برای آن مناسب است. در حرارتی معتدل نزدیکی پنجره ها مناسب ترین محل برای آن است و در فصل رویش به آب زیاد نیازمند است.


http://sajadbadiei.blogfa.com/۸۷۰۱.aspx

ریشه واژه آزولا کلمه ای است یونانی به معنی (در خشکی مردن). موطن اصلی این سرخس را آمریکای شمالی می دانند. این سرخس برای نخستین بار در سال ۱۷۸۳ میلادی توسط لامارک شناسایی شد و تاکنون هفت گونه از این گیاه به ثبت رسیده که در آسیا، آمریکا، اروپا، آفریقا و استرالیا گسترش پیدا کرده اند.
آزولا نوعی سرخس آبزی از خانواده Azollaceae است. تاریخچه پیدایش آزولا در روی کره زمین به یکی از مراحل دوره سنوزوئیک و عصر پلی استوسین یعنی بیش از ۲ میلیون سال قبل 
بر می گردد. لیکن بسیاری از گونه های آن منقرض شده و در حال حاضر شش گونه دیگر از آزولا در دنیا وجود دارد. آزولا به طریق جنسی و رویشی تکثیر می یابد. آزولا در رودخانه های کم شیب، دریاچه ها، باتلاق ها، نهرها، آبگیرهاو شالیزارها به فراوانی دیده می شود. همچنین قابل ذکر است که آزولا در بسیاری از کشورهای جهان به عنوان غذای دام و طیور مصرف می شود. 
آزولا دارای ویتامین ب، کاروتن آ و ب و پرو ویتامین آ است و تغذیه آن هیچگونه ناراحتی گوارشی برای انسان ایجاد نمی کند. هم اکنون در بسیاری از رستوران های چین و هند، آزولا به صورت سبزی تازه، سالاد، املت آزولا و ... مصرف می شود. آزولا گیاهی است سرشار از پروتئین به طوری که تا حدود ۲۴ درصد از ماده خشک آن را پروتئین تشکیل می دهد. به منظور انجام تحقیقات کشاورزی گیاه سرشار از پروتئین آزولا توسط سازمان پژوهش های علمی و صنعتی از کشور فیلیپین وارد ایران شد. مطالعات اولیه بر روی این گیاه نیز از تیرماه سال ۱۳۶۵ در ایستگاه های برنج رشت، آمل و تنکابن آغاز گردید که نتایج جالبی را نیز دربرداشت. طبق گزارش عملکرد محصول برنج در کشت توأم با آزولا نسبت به شاهد، ۱۴۴۷ کیلوگرم در هکتار از خود افزایش نشان داده است. این روند جانشین شدن آزولا به جای۶۰ کیلوگرم کود ازته در هکتار است. آزولا در شرایط اقلیمی گیلان بویژه در رشت، به خوبی رشد می کند و می تواند جایگزین ۶۰ کیلوگرم کود ازته گردد. از همین روست که آزولا جایگزین بسیار مناسبی برای کودهای ازته در مزارع غرقابی برنج محسوب می شود
● گسترش تدریجی:
از مهمترین تالاب ها می توان از تالاب انزلی نام برد که در جنوب دریای خزر و در شمال شهر رشت واقع شده است. جدا از اهمیت بین المللی، ارزش های اکولوژیک و زیست محیطی نقش خاصی در جغرافیا و اقتصاد دارد و مهمترین پشتوانه در تکثیر و زادآوری ماهیان تجاری دریای خزر است . در این میان گسترش تدریجی سرخس آزولا، به صورت یک آفت، این تالاب را با خطر مرگ (زیستی بیولوژیکی) روبه رو کرده است. رشد بی محابای آزولا در بخش هایی از تالاب می تواند آسیب جدی به تالاب وارد کند. توده متراکم آزولا با کاستن نفوذ نور خورشید درآب، به شکل محسوسی درجه حرارت آب را کاهش می دهد. این کاهش در مورد اکسیژن محلول و مواد غذایی معلق در آب نیز مشاهده می گردد. همچنین پوشش یکپارچه آزولا با افزایش درجه سمیت و اسیدی نمودن مناطق آبی موجبات مرگ ماهیان و ارگانیسم های دیگر این محدوده را باعث می شود. نتیجه این که حداقل به ۴دلیل می توانیم بگوییم آزولا حضور و گسترش خود را در تالاب انزلی تثبیت کرده است.
▪ مورد اول مربوط می شود به پدیدهغنی شدن تالاب انزلی بر اثر ورود فاضلاب ها 
▪ از هفت گونه آزولای شناخته شده دوگونه نسبت به آب و هوای ایران سازگاری نشان 
داده اند. 
▪ گونه دیگری که سطح آبهای تالاب انزلی را پوشانده با قدرت تولید اسپور فراوان موجبات تکثیر و گسترش سریع این گونه را فراهم آورده است.
▪ اسپوروکارپ های رها شده توسط آزولا دیگر از بین رفتنی نیست. با این حال خطر آلودگی و از بین رفتن تالاب انزلی، با عوامل افزون بر آزولا همچنان ادامه دارد.از جمله رودخانه هایی که آلودگی های بسیار بالایی دارد وموجب تخریب و آلودگی تالاب می شود رودخانه زرچوب رشت است ( علت نام این رودخانه این است که تا همین ۳۰ سال پیش این رودخانه دارای آب بسیار زلال و گوارایی بود که حتی جهت تامین آب شرب شهر رشت استفاده می شد و ماهیان فراوانی در آن وجود داشته و مردم در آن حتی شنا می کردند، که امروز به علت گسترش بی حساب و کتاب شهرشهر، سوء مدیرت شدید در این سالها به این رودخانه که در زبان گیلکی به رودخانه طلا معروف بود انسان نمی تواند از کنارش به آسودگی و بدون ناراحتی از بوی تعفنی که از آن متصاعد می شود بگذرد ) که بخش عمده ای از فاضلاب های شهری و صنعتی و مقادیر زیادی از ضایعات فیزیکی زباله و حتی بیمارستانی به این رودخانه می ریزد و باعث می شود که به هنگام خروج از شهر لجن متعفن و تقریباً غلیظی در بستر رودخانه ته نشین و به سوی مرداب انزلی سرازیر شود. در رابطه با آلودگی رودخانه زرچوب (و در نهایت تالاب انزلی) اماکن دیگری نیز دخیل هستند که از مهمترین آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
نزدیکی محل دفن زباله های شهر رشت به نهر چپلی که از سرشاخه های زرچوب است و آلودگی آن با شیرابه زباله ها. ورود فاضلاب گرمابه ها و بیمارستان ها (واقع در رودبار تال رشت) کارخانجات برنج کوبی، اراضی زیر کشت ماهی، نیروگاه سیکل ترکیبی رشت و فضولات قریب به ۱۹۵۸۰۰ رأس دام و مواد نفتی مخازن شهر و تعمیرگاه ها و... به صورت مستقیم و غیرمستقیم به داخل رودخانه زردچوب و مرادب انزلی. به هر حال ساده انگاری در مسائل زیست محیطی، فاجعه آمیز و بسیارخطرناک است و باسلامت ملی سروکار دارد و این وظیفه دولت و مسئولان است که تا قبل از بروز اتفاقی جدی تر از این دست، دست به اقدام بزنند و تالاب انزلی و مکان هایی این چنین را نجات دهند.

http://sajadbadiei.blogfa.com/۸۶۰۷.aspx