فرزندم خودت را باوركن
- توضیحات
- دسته: خانواده ايراني
- بازدید: 470
اگر از شما سوال شود كه چه چيزي براي زندگي فرزندتان آرزو مي كنيد، بدون شك مي گوييد: خوشبختي ، موفقيت در درس و مدرسه ، داشتن دوستان خوب ، عشق به خانواده و...
گرچه شما نمي توانيد همه اين چيزها را يكجا بخواهيد، ولي با كمك به او مي توانيد در پيشرفت خصلت انعطاف پذيري كه كليد دستيابي به تمام اين اهداف است ، او را به اين سمت سوق دهيد. بنابراين والدين بايد توانايي انعطاف پذيري را به جاي زور و اجبار در كودكان خود تقويت كنند. در اينجا به نكاتي براي كمك به تقويت اعتماد به نفس كودكان و پيروزي بر مشكلات اشاره مي كنيم:
صبور و بردبار باشيد. از ديد كودكان به دنيا نگاه كنيد، توانايي در پرورش انعطاف پذيري ، ذاتي است.
مجبور نيستيد كه با تمام كارهاي كودكان موافقت كنيد، اما سعي كنيد از آنها قدرداني كرده و ايده هاي آنها را تصديق كنيد. وقتي كودكان متوجه شوند كه دقيقا والدينشان به آنها گوش مي دهند، از راهنمايي هاي آنها بيشتر استفاده مي كنند. البته هنگام عصبانيت و مشاهده رفتار ناخوشايند از فرزندتان ، احساس همدردي خيلي مشكل است.
در چنين شرايطي ، بردباري مهمترين چيز است. سارا، دختر خجالتي 6 ساله اي كه معمولا والدينش او را براي سلام كردن به اقوام و دوستان وادار مي كردند، اغلب خجالت مي كشيد خود را با موقعيت جديد وفق دهد و والدينش نمي توانستند دريابند كه چرا او نمي تواند مودب تر باشد. آنها به او اخطار دادند كه اگر سلام گفتن را ياد نگيرد، ديگران دوست ندارند با او باشند؛ اگر چه والدين سارا فكر مي كردند كه با اين كار به او كمك مي كنند، ولي آنها متوجه نبودند كه كمرو بودن سارا مادرزادي است كه نمي تواند براحتي خود را در جامعه نشان دهد.
براي حس همدردي ، خود را جاي او بگذاريد و فكر كنيد كه مقابل شنيدن حرفهايي كه به او مي زنيد، چه احساسي پيدا مي كرديد. اگر مادر سارا به اندازه او خجالتي بود، اگر همسر و رئيس او مي گفتند كه در چشمان افراد نگاه كن و صحبت كن ، چه احساسي داشت؟ احتمالا او در اين شرايط، آگاه تر و هوشيارتر خواهد شد؛ در صورتي كه قبلا بدون آگاهي از اين مساله ، زود عصباني مي شد.
براي احساس همدردي بيشتر با افراد خجالتي بگوييد: «سلام كردن براي بسياري از كودكان ، سخت و دشوار است. من روشي كه راه را براي تو آسان تر مي كند، انجام مي دهم.
شايد ابتدا اگر با لبخند زدن شروع كني ، بهتر باشد و كم كم با اين كار خود را براي سلام كردن آماده مي كني.»
با استفاده از اين روش ، فرزندتان را اميدوار مي كنيد تا بتواند موقعيت خود را بهتر درك كند. وقتي شما روز به روز احساس همدري بيشتري نشان دهيد، در حقيقت به فرزندتان آموخته ايد كه اين كار، حياتي است تا او بتواند رضايت و ارتباط با ديگران را حفظ كند و احساس نزديكي بيشتر با فرزندتان باعث مي شود تا او بتواند خود را با هر شرايطي سازگار كند؛ در نتيجه حس انعطاف پذيري او تقويت مي شود.
ارتباطي محترمانه با او داشته باشيد. هميشه به كارها و صحبتهاي خود نسبت به فرزندتان دقت كافي داشته باشيد تا فرزندتان نيز به همان نسبت محترمانه و با ادب رفتار كند. هرگز صحبت آنها را قطع نكنيد. بگوييد كه احساسات آنها را درك مي كنيد يا از كلماتي مانند هميشه و هرگز در برخي مواقع بحراني و حياتي كه نشان دهنده مسلم بودن است ، استفاده كنيد.
براي جواب دادن به سوالاتشان وقت بگذاريد. پرسشهايشان برداشت آنها از دنياي خارج و احساساتشان است كه با نشان دادن آنها سعي در برطرف كردن مشكلاتشان كنيد، همه اين كارها پيش زمينه اي براي انعطاف پذيري كودكان است. اگر فرزندتان احساس كند كه سوالهايش احمقانه و خسته كننده به نظر مي رسد، از مطرح كردن آنها منصرف مي شود.
همچنين صادق بودن براي كودكان خيلي اهميت دارد. معمولا بچه ها مي دانند كه والدين بعضي از مسائل را از آنها مخفي مي كنند. به عنوان نمونه ، پدر و مادري براي اين كه فرزندان دوقلوي 8 ساله آنها از بيماري سرطان مادر بزرگشان ناراحت نشوند، اين موضوع را به آنها نگفتند. البته دختر خانمها دقيقا احساس مي كنند كه بعضي چيزها حقيقت ندارد، بنابراين به والدين توصيه مي شود كه با كودكاني كه قدرت درك بالاتري دارند، صادقانه تر رفتار كنند.
البته اين جمله به اين معنا نيست كه تمام مسائل خصوصي و شخصي با مسائلي را كه به احساسات آنها لطمه مي زند يا خارج از ظرفيت آنهاست ، به طور كامل بازگو كنيد، بلكه از گفتن بعضي از مسائلي كه خارج از تحمل آنهاست ، صرف نظر كنيد. در نتيجه ، با پنهان كردن همه مسائل ، فرزندتان را در به دست آوردن موقعيتي كه ياد بگيرد چگونه مي تواند با ناملايمات و مشكلات دست و پنجه نرم كند، محروم كرده ايد.
انعطاف پذير باشيد، والدين مي خواهند فرزندانشان سازش پذير، با ملاحظه و قابل انعطاف در برابر عقايد جديد باشند. ولي آنها بيشتر در اجراي اين روش ، شكست مي خورند. بيشتر والدين از اين روش ، براي نزديك شدن به فرزندانشان استفاده مي كنند، گرچه زياد موفقيت آميز نبوده است ، مثلا: ما مي دانيم والديني كه مرتب به فرزندانشان درباره تميزي اتاق ، نق مي زنند، نتيجه مطلوبي نگرفته اند.
اگر بعضي اوقات شما چيزي مي گوييد يا كاري را بدون دليل براي مدتها انجام مي دهيد و نتيجه اي نمي گيريد، كمي تامل كرده و به روشهاي ديگري كه مي توانيد انجام دهيد فكر كنيد، بدون هيچ درگيري و كشمكشي به نتيجه مطلوب و دلخواه خواهيد رسيد. قوانين آرام و ثابتي در خصوص غذا خوردن كامل يا دست شستن پيش از غذا كار را راحت مي كند و به اين معنا نيست كه مقابل فرزندتان كوتاه بياييد يا او را بد عادت و لوس كنيد. با به كارگيري از اين روش ، به آنها ياد مي دهيد كه براي فائق آمدن بر مشكلات ، روشهاي متعددي وجود دارد و از اشتباهات خود مي توانيد چيزهاي جديد ياد بگيريد.
اگر شما در رفتارتان تجديدنظر كنيد، فرزندتان نيز درست مثل شما سعي مي كند هنگام رويارويي با مشكلات زندگي از روشهاي متفاوتي استفاده كند تا بتواند بر آنها پيروز شود.
به كودكان فرصت جبران بدهيد. كودكان از همان سالهاي اول دوست دارند مفيد باشند. اگر از افراد درباره بهترين خاطرات دوران مدرسه سوال شود، پاسخ بيشتر آنها كارهايي است كه به نحوي كمك به ديگران و مثبت بوده است ، مانند: درس دادن به شاگردان كوچكتر، رنگ آميزي نقاشي ديواري يا كارهاي گروهي و نمايشي در كلاس.
به كودكان اجازه دهيد در برطرف كردن مشكلاتشان تصميم گيرنده باشند
وقتي كودكان را در جهت كمك به ديگران حمايت مي كنيم ، به توانايي آنها ايمان داريم كه فرزندانمان مي توانند كارهاي مختلفي انجام دهند و حس مسووليت پذيري آنها را نيز تقويت كرده ايم. همچنين قبول مي كنيم يك كودك 3ساله هم مي تواند در خانه مسووليت پذير باشد؛ به شرطي كه كار شاقي نباشد. به فرزندان بگوييد: «ما به كمك تو احتياج داريم».
سعي كنيد اشتباه كودكان را با تجربه كردن خودشان ، برطرف كنيد. كودكاني كه والدينشان نسبت به خطاهاي آنها بيش از حد حساسيت نشان مي دهند، ريسك پذيري كمتري داشته و در نهايت به دليل اشتباهشان از سوي ديگران سرزنش مي شوند. والدين بايد خيلي با اين مساله راحت تر برخورد كنند، به طور مثال اگر فرزندتان براي سومين بار شيرش را روي صندلي مي ريزد، خود را كنترل كنيد و به خود بگوييد كه اين كار براي كودكان در اين سن طبيعي است و با بزرگ شدن آنها، اين مساله نيز حل مي شود. با اين روش ، فرزندتان را براي حل كردن مشكلش آماده مي كنيد.
اگر مي خواهيد به فرزندتان دوچرخه سواري ياد دهيد، بگوييد كه چگونه تعادل خود را حفظ كند و بيشتر بچه ها بار اول زمين مي خورند.
بر نقاط قوت كودكان تاكيد كنيد. اگرچه كودكان با اعتماد به نفس بالا از شكست دلسرد نمي شوند بلكه از موفقيت خود نيز لذت مي برند. حس موفقيت و غرور آنها، باعث عزت نفس بيشتري شده تا در آينده ، بهتر بتوانند با مشكلات دست و پنجه نرم كنند. اگرچه همه كودكان به طور ذاتي ورزشكار، هنرمند يا محبوب نيستند، بلكه هر كودكي به نوبه خود قدرت و توانايي خاص خود را دارد و شما به عنوان والدين او بايد متوجه چنين نيرو و استعدادي در فرزندتان باشيد و براي اين كه كودكان بتوانند براستي خود را باور كنند، بايد خود به تنهايي موفقيت را تجربه كنند.
به كودكان اجازه دهيد در برطرف كردن مشكلاتشان ، تصميم گيرنده باشند؛ مساله اي كه بيشتر والدين با آن روبه رو هستند، اين است كه تمايل دارند خيلي سريع فرزندانشان را از مخمصه نجات دهند. البته بكرات ديده شده وقتي مشكل حل مي شود و همه چيز سر و سامان مي گيرد، به فرزندانمان مي گوييم كه ما گفتيم چه كار كنيد. اما اگر فرزندتان تكاليف مدرسه اش را نمي داند يا چيزهايش را گم كرده است ، او را براي يافتن راه حل و پيدا كردن موقعيتش تشويق كنيد.
ادب و نزاكت را به او ياد دهيد. معناي واقعي كلمه ديسيپلين ، ياد دادن است. آخرين هدف پرورش دادن نظم و تربيت است كه كودك را حتي اگر در كنارش نباشيد، مسووليت پذير بار مي آورد. مطمئن باشيد هرگز با تهديد و تحقير كردن فرزندتان به نتيجه مطلوب نخواهيد رسيد. اگر شما در مواقع اضطراري به فرزندتان بگوييد: تو پس از مدتي آرام مي شوي. يا بهتر است اضافه كنيد: هر وقت آرام شدي ، اجازه بده ببينم كه چه شده است. با اين كار به او اجازه مسوول بودن روي اعمالش را مي دهيد. به كودكان بالاتر از 7 سالي كه يكدنده و لجباز هستند، فرصت دهيد و تاكيد كنيد كه خودشان در تصميم گيري رفتار مناسب توانايي دارند.
اگر شما داد و بيداد كنيد، او متوجه منظورتان نمي شود و همچنين اعصاب خود را نيز به هم ريخته ايد. به طور ايده آل ، با تشخيص بموقع سعي كنيد مشكلات رفتاري در فرزندتان به وجود نيايد. همچنين اگر فرزندتان كار درستي انجام مي دهد، اجازه دهيد خود نيز بداند. تشويق و علاقه شما از همه ستاره ها و برچسب ها براي فرزندانتان با ارزشتر است.